Psalms 105
1 Alleluia. Give glory to the Lord, and call upon his name: declare his deeds among the Gentiles.
| یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید. | ۱ |
2 Sing to him, yea sing praises to him: relate all his wondrous works.
| او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید. | ۲ |
3 Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek the Lord.
| در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد. | ۳ |
4 Seek ye the Lord, and be strengthened: seek his face evermore.
| خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید. | ۴ |
5 Remember his marvellous works which he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth.
| کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را. | ۵ |
6 O ye seed of Abraham his servant; ye sons of Jacob his chosen.
| ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او! | ۶ |
7 He is the Lord our God: his judgments are in all the earth.
| یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است. | ۷ |
8 He hath remembered his covenant for ever: the word which he commanded to a thousand generations.
| عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است. | ۸ |
9 Which he made to Abraham; and his oath to Isaac:
| آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است. | ۹ |
10 And he appointed the same to Jacob for a law, and to Israel for an everlasting testament:
| و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی. | ۱۰ |
11 Saying: To thee will I give the land of Chanaan, the lot of your inheritance.
| و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود. | ۱۱ |
12 When they were but a small number: yea very few, and sojourners therein:
| هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا. | ۱۲ |
13 And they passed from nation to nation, and from one kingdom to another people.
| و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر. | ۱۳ |
14 He suffered no man to hurt them: and he reproved kings for their sakes.
| او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود | ۱۴ |
15 Touch ye not my anointed: and do no evil to my prophets.
| که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید. | ۱۵ |
16 And he called a famine upon the land: and he broke in pieces all the support of bread.
| پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست، | ۱۶ |
17 He sent a man before them: Joseph, who was sold for a slave.
| و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند. | ۱۷ |
18 They humbled his feet in fetters: the iron pierced his soul,
| پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد | ۱۸ |
19 Until his word came. The word of the Lord inflamed him.
| تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود. | ۱۹ |
20 The king sent, and he released him: the ruler of the people, and he set him at liberty.
| آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت. | ۲۰ |
21 He made him master of his house, and ruler of all his possession.
| او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش. | ۲۱ |
22 That he might instruct his princes as himself, and teach his ancients wisdom.
| تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد. | ۲۲ |
23 And Israel went into Egypt: and Jacob was a sojourner in the land of Cham.
| پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت. | ۲۳ |
24 And he increased his people exceedingly: and strengthened them over their enemies,
| و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت. | ۲۴ |
25 He turned their heart to hate his people: and to deal deceitfully with his servants.
| لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند. | ۲۵ |
26 He sent Moses his servant: Aaron the man whom he had chosen.
| بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود. | ۲۶ |
27 He gave them power to shew his signs, and his wonders in the land of Cham.
| کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام. | ۲۷ |
28 He sent darkness, and made it obscure: and grieved not his words.
| ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند. | ۲۸ |
29 He turned their waters into blood, and destroyed their fish.
| آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید. | ۲۹ |
30 Their land brought forth frogs, in the inner chambers of their kings.
| زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان. | ۳۰ |
31 He spoke, and there came divers sorts of flies and sciniphs in all their coasts.
| او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان. | ۳۱ |
32 He gave them hail for rain, a burning fire in the land.
| تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان. | ۳۲ |
33 And he destroyed their vineyards and their fig trees: and he broke in pieces the trees of their coasts.
| موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست. | ۳۳ |
34 He spoke, and the locust came, and the bruchus, of which there was no number.
| او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون. | ۳۴ |
35 And they devoured all the grass in their land, and consumed all the fruit of their ground.
| و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند. | ۳۵ |
36 And he slew all the firstborn in their land: the firstfruits of all their labour.
| وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را. | ۳۶ |
37 And he brought them out with silver and gold: and there was not among their tribes one that was feeble.
| و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود. | ۳۷ |
38 Egypt was glad when they departed: for the fear of them lay upon them.
| مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود. | ۳۸ |
39 He spread a cloud for their protection, and fire to give them light in the night.
| ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد. | ۳۹ |
40 They asked, and the quail came: and he filled them with the bread of heaven.
| سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید. | ۴۰ |
41 He opened the rock, and waters flowed: rivers ran down in the dry land.
| صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید. | ۴۱ |
42 Because he remembered his holy word, which he had spoken to his servant Abraham.
| زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را. | ۴۲ |
43 And he brought forth his people with joy, and his chosen with gladness.
| و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم. | ۴۳ |
44 And he gave them the lands of the Gentiles: and they possessed the labours of the people:
| وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند. | ۴۴ |
45 That they might observe his justifications, and seek after his law.
| تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه! | ۴۵ |
