Psalms 104
1 For David himself. Bless the Lord, O my soul: O Lord my God, thou art exceedingly great. Thou hast put on praise and beauty:
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 And art clothed with light as with a garment. Who stretchest out the heaven like a pavilion:
Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
3 Who coverest the higher rooms thereof with water. Who makest the clouds thy chariot: who walkest upon the wings of the winds.
У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
4 Who makest thy angels spirits: and thy ministers a burning fire.
У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
5 Who hast founded the earth upon its own bases: it shall not be moved for ever and ever.
Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
6 The deep like a garment is its clothing: above the mountains shall the waters stand.
Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
7 At thy rebuke they shall flee: at the voice of thy thunder they shall fear.
Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 The mountains ascend, and the plains descend into the place which thou hast founded for them.
Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
9 Thou hast set a bound which they shall not pass over; neither shall they return to cover the earth.
Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 Thou sendest forth springs in the vales: between the midst of the hills the waters shall pass.
[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
11 All the beasts of the field shall drink: the wild asses shall expect in their thirst.
Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 Over them the birds of the air shall dwell: from the midst of the rocks they shall give forth their voices.
Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 Thou waterest the hills from thy upper rooms: the earth shall be filled with the fruit of thy works:
У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 Bringing forth grass for cattle, and herb for the service of men. That thou mayst bring bread out of the earth:
У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 And that wine may cheer the heart of man. That he may make the face cheerful with oil: and that bread may strengthen man’s heart.
Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 The trees of the field shall be filled, and the cedars of Libanus which he hath planted:
Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
17 There the sparrows shall make their nests. The highest of them is the house of the heron.
Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 The high hills are a refuge for the harts, the rock for the irchins.
Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
19 He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
20 Thou hast appointed darkness, and it is night: in it shall all the beasts of the woods go about:
Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 The young lions roaring after their prey, and seeking their meat from God.
Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
22 The sun ariseth, and they are gathered together: and they shall lie down in their dens.
Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 Man shall go forth to his work, and to his labour until the evening.
Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 How great are thy works, O Lord? thou hast made all things in wisdom: the earth is filled with thy riches.
И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 So is this great sea, which stretcheth wide its arms: there are creeping things without number: Creatures little and great.
Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 There the ships shall go. This sea dragon which thou hast formed to play therein.
Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
27 All expect of thee that thou give them food in season.
Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
28 What thou givest to them they shall gather up: when thou openest thy hand, they shall all be filled with good.
Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 But if thou turnest away thy face, they shall be troubled: thou shalt take away their breath, and they shall fail, and shall return to their dust.
Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
30 Thou shalt send forth thy spirit, and they shall be created: and thou shalt renew the face of the earth.
Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
31 May the glory of the Lord endure for ever: the Lord shall rejoice in his works.
Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 He looketh upon the earth, and maketh it tremble: he toucheth the mountains, and they smoke.
У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 I will sing to the Lord as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
34 Let my speech be acceptable to him: but I will take delight in the Lord.
У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 Let sinners be consumed out of the earth, and the unjust, so that they be no more: O my soul, bless thou the Lord.
Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
