Psalms 102
1 The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.
Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
2 Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.
Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
3 For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.
Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
4 I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.
Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
5 Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.
Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
6 I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.
Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
7 I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.
Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
8 All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.
Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
9 For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
10 Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.
11 My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.
Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
12 But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.
Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
13 Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.
Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
14 For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.
Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
15 And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.
Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
16 For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.
Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
17 He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.
У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
18 Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:
Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
19 Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.
Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
20 That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:
21 That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;
Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
22 When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.
23 He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.
Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
24 Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.
Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
25 In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.
Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
26 They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.
Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
27 But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.
Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
28 The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.
Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».
