Psalms 102
1 The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.
Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.
2 Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.
Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.
3 For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.
Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4 I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
5 Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.
Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.
6 I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.
Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.
7 I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.
Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
8 All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.
Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
9 For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.
10 Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.
11 My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.
Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.
12 But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.
13 Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.
Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
14 For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.
Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.
15 And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.
Uluslar RAB'bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
16 For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.
Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.
17 He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.
Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
18 Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:
Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB'be övgüler sunsun.
19 Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.
RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,
20 That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:
Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
21 That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;
Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.
22 When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.
23 He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.
RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.
24 Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.
“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
25 In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.
“Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
26 They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.
Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.
27 But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.
Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.
28 The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.
Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”
