Psalms 102

1 The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

2 Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

3 For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

4 I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

5 Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

6 I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

7 I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

8 All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

9 For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

10 Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

11 My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

12 But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

13 Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

14 For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

15 And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

16 For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

17 He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

18 Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

19 Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

20 That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

21 That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

22 When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

23 He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

24 Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

25 In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

26 They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

27 But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

28 The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.