Psalms 102
1 The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
