Psalms 102
1 The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
