Proverbs 9
1 Wisdom hath built herself a house, she hath hewn her out seven pillars.
Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
2 She hath slain her victims, mingled her wine, and set forth her table.
У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
3 She hath sent her maids to invite to the tower, and to the walls of the city:
Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
4 Whosoever is a little one, let him come to me. And to the unwise she said:
«И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
5 Come, eat my bread, and drink the wine which I have mingled for you.
Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
6 Forsake childishness, and live, and walk by the ways of prudence.
Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
7 He that teacheth a scorner, doth an injury to himself: and he that rebuketh a wicked man, getteth himself a blot.
Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
8 Rebuke not a scorner lest he hate thee. Rebuke a wise man, and he will love thee.
Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
9 Give an occasion to a wise man, and wisdom shall be added to him. Teach a just man, and he shall make haste to receive it.
Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
10 The fear of the Lord is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is prudence.
Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
11 For by me shall thy days be multiplied, and years of life shall be added to thee.
Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
12 If thou be wise, thou shalt be so to thyself: and if a scorner, thou alone shalt bear the evil.
Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
13 A foolish woman and clamorous, and full of allurements, and knowing nothing at all,
Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
14 Sat at the door of her house, upon a seat, in a high place of the city,
У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
15 To call them that pass by the way, and go on their journey:
Удул өтүп кетиватқанларға:
16 He that is a little one, let him turn to me. And to the fool she said:
«Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
17 Stolen waters are sweeter, and hid den bread is more pleasant.
«Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
