Proverbs 9
1 Wisdom hath built herself a house, she hath hewn her out seven pillars.
Ang kaalam nagtukod sa kaugalingon niyang panimalay; naglilok siya ug pito ka mga haligi gikan sa mga bato.
2 She hath slain her victims, mingled her wine, and set forth her table.
Giandam niya ang iyang mga mananap aron idalit sa panihapon; gisagolan niya ang iyang bino; ug giandam niya ang iyang lamisa.
3 She hath sent her maids to invite to the tower, and to the walls of the city:
Gisugo niya ang iyang mga sulugoong babaye aron pagdapit ug pagpanawag gikan sa hataas nga bahin sa siyudad:
4 Whosoever is a little one, let him come to me. And to the unwise she said:
“Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Miingon siya ngadto sa mga walay alamag.
5 Come, eat my bread, and drink the wine which I have mingled for you.
“Dali, kaon sa akong pagkaon, ug pag-inom sa bino nga akong gisagolan.
6 Forsake childishness, and live, and walk by the ways of prudence.
Biyai ang yano nimong mga binuhatan, ug pagkinabuhi; paglakaw sa dalan nga adunay salabotan.
7 He that teacheth a scorner, doth an injury to himself: and he that rebuketh a wicked man, getteth himself a blot.
Si bisan kinsa nga mobadlong sa mabugalbugalon nag-awhag ug pagdaogdaog ug si bisan kinsa nga mobadlong sa tawong daotan masakitan.
8 Rebuke not a scorner lest he hate thee. Rebuke a wise man, and he will love thee.
Ayaw badlonga ang mabugalbugalon, kay dumtan ka niya; badlonga ang tawong maalamon, ug higugmaon ka niya.
9 Give an occasion to a wise man, and wisdom shall be added to him. Teach a just man, and he shall make haste to receive it.
Hatagi ug pagpanudlo ang tawong maalamon, ug mahimo pa gayod siyang maalamon; tudloi ang tawong matarong, ug madugangan pa ang iyang nakat-onan.
10 The fear of the Lord is the beginning of wisdom: and the knowledge of the holy is prudence.
Ang pagkahadlok kang Yahweh mao ang sinugdanan sa kaalam ug ang kahibalo sa Balaan mao ang pagsabot.
11 For by me shall thy days be multiplied, and years of life shall be added to thee.
Kay pinaagi kanako modaghan pa ang imong mga adlaw ug madugangan ang mga tuig sa imong kinabuhi.
12 If thou be wise, thou shalt be so to thyself: and if a scorner, thou alone shalt bear the evil.
Kung maalamon ka, maalam ka sa imong kaugalingon, apan kung magbugalbugal ka, mag-inusara kang magpas-an niini.”
13 A foolish woman and clamorous, and full of allurements, and knowing nothing at all,
Ang babayeng buangbuang sabaan— wala siya natudloan ug walay nahibaloan.
14 Sat at the door of her house, upon a seat, in a high place of the city,
Naglingkod siya sa pultahan sa iyang puluy-anan, sa lingkoranan sa hataas nga mga dapit sa lungsod.
15 To call them that pass by the way, and go on their journey:
Nagatawag siya niadtong nangagi, ngadto sa mga tawong tul-id nga nagalakaw sa ilang dalan.
16 He that is a little one, let him turn to me. And to the fool she said:
“Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Giingnan niya kadtong mga walay alamag.
17 Stolen waters are sweeter, and hid den bread is more pleasant.
“Tam-is ang kinawat nga tubig ug maayo ang tinapay nga gikaon sa tago.”
