Proverbs 5
1 My son, attend to my wisdom, and incline thy ear to my prudence.
И оғлум, даналиғимға көңүл қойғин, Идраклик сөзлиримгә қулақ салғин.
2 That thou mayst keep thoughts, and thy lips may preserve instruction. Mind not the deceit of a woman.
Шундақ қилғиниңда ишқа сәзгүрлүк билән қарайдиған болисән, Ләвлириң пәм-парасәттин айрилмайду.
3 For the lips of a harlot are like a honeycomb dropping, and her throat is smoother than oil.
Чүнки бузуқ хотунниң ағзидин һәсәл тамиду, Ләвлири зәйтун йеғидин силиқтур;
4 But her end is bitter as wormwood, and sharp as a two-edged sword.
Лекин униң ақивити кәкридәк аччиқ, Икки бислиқ қиличтәк өткүр.
Униң қәдәмлири өлүм гирдавиға елип бариду, Тутқан йоли гөргә башлайду. (Sheol h7585)
6 They walk not by the path of life, her steps are wandering, and unaccountable.
Һаятлиқ йолини қилчә билгүм йоқ дәп, Басқан қәдәмлири турақсиз болиду, Нәгә баридиғанлиғини һеч билмәйду.
7 Now therefore, my son, hear me, and depart not from the words of my mouth.
Шуңа, и оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Мениң дегәнлиримдин чиқмаңлар.
8 Remove thy way far from her, and come not nigh the doors of her house.
Ундақ хотундин жирақ қач! Ишиги алдиғиму йеқин йолима!
9 Give not thy honour to strangers, and thy years to the cruel.
Болмиса, иззәт-абруюңни башқиларға тутқузуп қойисән, [Яшлиқ] жиллириңни рәһимсизләрниң қолиға тапшурисән!
10 Lest strangers be filled with thy strength, and thy labours be in another man’s house,
Ят адәмләр байлиқлириң билән өзини толдуриду, Җапалиқ әҗирлириңниң мевиси яқа жутлуқниң өйигә өтүп кетиду;
11 And thou mourn it the last, when thou shalt have spent thy flesh and thy body, and say:
Әҗилиңдә налә-пәряд көтәргиниңдә, Әзайи-бәдиниң йәм болғанда,
12 Why have I hated instruction, and my heart consented not to reproof,
Шу чағда сән: — «Аһ, несиһәтләрдин неманчә нәпрәтләнгәндимән! Көңлүмдә тәнбиһләрни неманчә кәмситкәндимән!
13 And have not heard the voice of them that taught me, and have not inclined my ear to masters?
Немишкә устазлиримниң сөзини аңлимиғандимән? Маңа тәрбийә бәргәнләргә қулақ салмиғандимән?
14 I have almost been in all evil, in the midst of the church and of the congregation.
Җәмийәттиму, җамаәт алдидиму һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — дәп қалисән.
15 Drink water out of thy own cistern, and the streams of thy own well:
Өзүңниң көлчигиңдики суни ичкин, Өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан.
16 Let thy fountains be conveyed abroad, and in the streets divide thy waters.
Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә [боламду]? Ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсә боламду?
17 Keep them to thyself alone, neither let strangers be partakers with thee.
Булар саңила хас болсун, Ят кишиләргә тәгмисун!
18 Let thy vein be blessed, and rejoice with the wife of thy youth:
Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай! Яшлиғиңда алған хотунуң билән һозурлан.
19 Let her be thy dearest hind, and most agreeable fawn: let her breasts inebriate thee at all times; he thou delighted continually with her love.
У чиши кейиктәк чирайлиқ! Җәрәндәк сөйүмлүк! Униң бағридин һемишә қанаәттә болғайсән, Униң қайнақ муһәббитидин дайим хошаллиққа патқайсән.
20 Why art thou seduced, my son, by a strange woman, and art cherished in the bosom of another?
И оғлум, немишкә ят аялға шәйда болисән? Немишкә ят хотунниң қойниға өзүңни атисән?
21 The Lord beholdeth the ways of man, and considereth all his steps.
Чүнки инсанниң һәммә қилғанлири Пәрвәрдигарниң көз алдида ашкаридур, У униң һәммә маңған йоллирини таразиға селип туриду.
22 His own iniquities catch the wicked, and he is fast bound with the ropes of his own sins.
Яман адәмниң өз қәбиһликлири өзини қапқанқа чүшүриду, У өз гунайи билән сиртмаққа елиниду.
23 He shall die, because he hath not received instruction, and in the multitude of his folly he shall be deceived.
У йолйоруқтин мәһрум болғанлиғидин җенидин айрилиду, Чекидин ашқан һамақәтлиги түпәйлидин йолдин езип кетиду.
