Proverbs 26
1 As snow in summer, and rain in harvest, so glory is not seemly for a fool.
Yaz ortasında kar, hasatta yağmur uygun olmadığı gibi, Akılsıza da onur yakışmaz.
2 As a bird flying to other places, and a sparrow going here or there: so a curse uttered without cause shall come upon a man.
Öteye beriye uçuşan serçe Ve kırlangıç gibi, Hak edilmemiş lanet de tutmaz.
3 A whip for a horse, and a snaffle for an ass, and a rod for the back of fools.
Ata kırbaç, eşeğe gem, Akılsızın sırtına da değnek gerek.
4 Answer not a fool according to his folly, lest thou be made like him.
Akılsıza ahmaklığına göre karşılık verme, Yoksa sen de onun düzeyine inersin.
5 Answer a fool according to his folly, lest he imagine himself to be wise.
Akılsıza ahmaklığına uygun karşılık ver, Yoksa kendini bilge sanır.
6 He that sendeth words by a foolish messenger, is lame of feet and drinketh iniquity.
Akılsızın eliyle haber gönderen, Kendi ayaklarını kesen biri gibi, Kendine zarar verir.
7 As a lame man hath fair legs in vain: so a parable is unseemly in the mouth of fools.
Akılsızın ağzında özdeyiş, Kötürümün sarkan bacakları gibidir.
8 As he that casteth a stone into the heap of Mercury: so is he that giveth honour to a fool.
Akılsızı onurlandırmak, Taşı sapana bağlamak gibidir.
9 As if a thorn should grow in the hand of a drunkard: so is a parable in the mouth of fools.
Sarhoşun elindeki dikenli dal ne ise, Akılsızın ağzında özdeyiş de odur.
10 Judgment determineth causes: and he that putteth a fool to silence, appeaseth anger.
Oklarını gelişigüzel fırlatan okçu neyse, Yoldan geçen akılsızı ya da sarhoşu ücretle tutan da öyledir.
11 As a dog that returneth to his vomit, so is the fool that repeateth his folly.
Ahmaklığını tekrarlayan akılsız, Kusmuğuna dönen köpek gibidir.
12 Hast thou seen a man wise in his own conceit? there shall be more hope of a fool than of him.
Kendini bilge gören birini tanıyor musun? Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
13 The slothful man saith: There is a lion in the way, and a lioness in the roads.
Tembel, “Yolda aslan var, Sokaklarda aslan dolaşıyor” der.
14 As the door turneth upon its hinges, so doth the slothful upon his bed.
Menteşeleri üzerinde dönen kapı gibi, Tembel de yatağında döner durur.
15 The slothful hideth his hand under his armpit, and it grieveth him to turn it to his mouth.
Tembel elini sahana daldırır, Yeniden ağzına götürmeye üşenir.
16 The sluggard is wiser in his own conceit, than seven men that speak sentences.
Tembel kendini, Akıllıca yanıt veren yedi kişiden daha bilge sanır.
17 As he that taketh a dog by the ears, so is he that passeth by in anger, and meddleth with another man’s quarrel.
Kendini ilgilendirmeyen bir kavgaya bulaşan kişi, Yoldan geçen köpeği kulaklarından tutana benzer.
18 As he is guilty that shooteth arrows, and lances unto death:
Ateşli ve öldürücü oklar savuran bir deli neyse, Komşusunu aldatıp, “Şaka yapıyordum” Diyen de öyledir.
19 So is the man that hurteth his friend deceitfully: and when he is taken, saith: I did it in jest.
20 When the wood faileth, the fire shall go out: and when the talebearer is taken away, contentions shall cease.
Odun bitince ateş söner, Dedikoducu yok olunca kavga diner.
21 As coals are to burning coals, and wood to fire, so an angry man stirreth up strife.
Kor için kömür, ateş için odun neyse, Çekişmeyi alevlendirmek için kavgacı da öyledir.
22 The words of a talebearer are as it were simple, but they reach to the innermost parts of the belly.
Dedikodu tatlı lokma gibidir, İnsanın ta içine işler.
23 Swelling lips joined with a corrupt heart, are like an earthen vessel adorned with silver dross.
Okşayıcı dudaklarla kötü yürek, Sırlanmış toprak kaba benzer.
24 An enemy is known by his lips, when in his heart he entertaineth deceit.
Yüreği nefret dolu kişi sözleriyle niyetini gizlemeye çalışır, Ama içi hile doludur.
25 When he shall speak low, trust him not: because there are seven mischiefs in his heart.
Güzel sözlerine kanma, Çünkü yüreğinde yedi iğrenç şey vardır.
26 He that covereth hatred deceitfully, his malice shall be laid open in the public assembly.
Nefretini hileyle örtse bile, Kötülüğü toplumun önünde ortaya çıkar.
27 He that diggeth a pit, shall fall into it: and he that rolleth a stone, it shall return to him.
Başkasının kuyusunu kazan içine kendi düşer, Taşı yuvarlayan altında kalır.
28 A deceitful tongue loveth not truth: and a slippery mouth worketh ruin.
Yalancı dil incittiği kişilerden nefret eder, Yaltaklanan ağızdan yıkım gelir.
