Proverbs 10

1 A wise son maketh the father glad: but a foolish son is the sorrow of his mother.

امثال سلیمان: پسر عاقل پدرش را شاد می‌سازد، اما پسر نادان باعث غم مادرش می‌گردد.

2 Treasures of wickedness shall profit nothing: but justice shall deliver from death.

ثروتی که از راه نادرست به دست آمده باشد نفعی به انسان نمی‌رساند، اما درستکاری به او سعادت دائمی می‌بخشد.

3 The Lord will not afflict the soul of the just with famine, and he will disappoint the deceitful practices of the wicked.

خداوند نمی‌گذارد مرد درستکار گرسنگی بکشد و یا مرد شریر به آرزوی خود برسد.

4 The slothful hand hath wrought poverty: but the hand of the industrious getteth riches. He that trusteth to lies feedeth the winds: and the same runneth after birds that fly away.

آدمهای تنبل، فقیر می‌شوند، ولی اشخاص کوشا ثروتمند می‌گردند.

5 He that gathered in the harvest is a wise son: but he that snorteth in the summer, is the son of confusion.

کسی که به موقع محصول خود را برداشت می‌کند عاقل است، اما کسی که موقع برداشت محصول می‌خوابد مایهٔ ننگ است.

6 The blessing of the Lord is upon the head of the just: but iniquity covereth the mouth of the wicked.

بر سر درستکاران برکت‌هاست، اما وجود بدکاران از ظلم و لعنت پوشیده است.

7 The memory of the just is with praises: and the name of the wicked shall rot.

نیکان خاطرهٔ خوبی از خود باقی می‌گذارند، اما نام بدکاران به فراموشی سپرده می‌شود.

8 The wise of heart receiveth precepts: a fool is beaten with lips.

شخص عاقل پند و اندرز را می‌پذیرد، اما نادان یاوه‌گو هلاک می‌شود.

9 He that walketh sincerely, walketh confidently: but he that perverteth his ways, shall be manifest.

قدمهای شخص درستکار ثابت و استوار است، ولی شخص کجرو عاقبت می‌لغزد و می‌افتد.

10 He that winketh with the eye shall cause sorrow: and the foolish in lips shall be beaten.

آن که با نیت بد چشمک می‌زند سبب رنجش می‌شود، اما آن که بی‌پرده نکوهش می‌کند باعث صلح می‌شود.

11 The mouth of the just is a vein of life: and the mouth of the wicked covereth iniquity.

دهان درستکاران چشمهٔ حیات است، اما دهان شخص بدکار پر از نفرین می‌باشد.

12 Hatred stirreth up strifes: and charity covereth all sins.

کینه و نفرت باعث نزاع می‌شود، اما محبت گناه دیگران را می‌بخشد.

13 In the lips of the wise is wisdom found: and a rod on the back of him that wanteth sense.

اشخاص دانا به خاطر سخنان حکیمانه‌شان مورد ستایش قرار می‌گیرند، اما اشخاص نادان چوب حماقت خود را می‌خورند.

14 Wise men lay up knowledge: but the mouth of the fool is next to confusion.

در دهان شخص دانا سخنان سنجیده یافت می‌شود، اما آدم نادان نسنجیده سخن می‌گوید و خرابی به بار می‌آورد.

15 The substance of a rich man is the city of his strength: the fear of the poor is their poverty.

ثروت شخص ثروتمند قلعۀ اوست، اما بینوایی شخص فقیر او را از پای درمی‌آورد.

16 The work of the just is unto life: but the fruit of the wicked, unto sin.

درآمد شخص درستکار به زندگی او رونق می‌بخشد، اما شخص بدکار درآمد خود را در راههای گناه‌آلود بر باد می‌دهد.

17 The way of life, to him that observeth correction: but he that forsaketh reproofs goeth astray.

کسی که تأدیب را می‌پذیرد در راه حیات گام برمی‌دارد، اما کسی که نمی‌خواهد اصلاح گردد، به گمراهی کشیده می‌شود.

18 Lying lips hide hatred: he that uttereth reproach is foolish.

کسی که کینه‌اش را پنهان می‌کند آدم نادرستی است. شخصی که شایعات بی‌اساس را پخش می‌کند نادان است.

19 In the multitude of words there shall not want sin: but he that refraineth his lips is most wise.

پرحرفی، انسان را به سوی گناه می‌کشاند. عاقل کسی است که زبانش را مهار کند.

20 The tongue of the just is as choice silver: but the heart of the wicked is nothing worth.

سخنان عادلان مانند نقره گرانبهاست، اما سخنان بدکاران هیچ ارزشی ندارد.

21 The lips of the just teach many: but they that are ignorant, shall die in the want of understanding.

سخنان خوب عادلان، دیگران را احیا می‌کند، اما حماقت نادانان باعث مرگ خودشان می‌شود.

22 The blessing of the Lord maketh men rich: neither shall affliction be joined to them.

برکت خداوند انسان را ثروتمند می‌سازد بدون اینکه زحمتی برای وی به بار آورد.

23 A fool worketh mischief as it were for sport: but wisdom is prudence to a man.

آدم نادان از عمل بد لذت می‌برد و شخص دانا از حکمت.

24 That which the wicked feareth, shall come upon him: to the just their desire shall be given.

آنچه بدکاران از آن می‌ترسند بر سرشان می‌آید، اما نیکان به آرزوی خود می‌رسند.

25 As a tempest that passeth, so the wicked shall be no more: but the just is as an everlasting foundation.

بلا و مصیبت چون گردباد از راه می‌رسد و بدکاران را با خود می‌برد، اما شخص درستکار مانند صخره، پا برجا می‌ماند.

26 As vinegar to the teeth, and smoke to the eyes, so is the sluggard to them that sent him.

هرگز از آدم تنبل نخواه برای تو کاری انجام دهد؛ او مثل دودی است که به چشم می‌رود و مانند سرکه‌ای است که دندان را کند می‌کند.

27 The fear of the Lord shall prolong days: and the years of the wicked shall be shortened.

خداترسی سالهای عمر انسان را زیاد می‌کند، اما شرارت از عمر او می‌کاهد.

28 The expectation of the just is joy; but the hope of the wicked shall perish.

امید درستکاران به شادی می‌انجامد، اما امید بدکاران بر باد می‌رود.

29 The strength of the upright is the way of the Lord: and fear to them that work evil.

خدا برای نیکان قلعه‌ای محافظ است، اما او بدان را هلاک خواهد کرد.

30 The just shall never be moved: but the wicked shall not dwell on the earth.

درستکاران همیشه از امنیت برخوردار خواهند بود، اما بدکاران بر زمین، زنده نخواهند ماند.

31 The mouth of the just shall bring forth wisdom: the tongue of the perverse shall perish.

از دهان درستکاران غنچه‌های حکمت می‌شکفد، اما زبان دروغگویان از ریشه کنده خواهد شد.

32 The lips of the just consider what is acceptable: and the mouth of the wicked uttereth perverse things.

عادلان همیشه سخنان خوشایند بر زبان می‌آورند، اما دهان بدکاران از سخنان نیشدار پر است.