Proverbs 1
1 The parables of Solomon, the son of David, king of Israel.
| امثال سلیمان، پادشاه اسرائیل، که پسر داوود بود: |
2 To know wisdom, and instruction:
| این امثال به شما کمک خواهند کرد تا حکمت و ادب بیاموزید و بتوانید سخنان پرمغز را درک کنید. |
3 To understand the words of prudence: and to receive the instruction of doctrine, justice, and judgment, and equity:
| آنها به شما یاد خواهند داد چگونه رفتار عاقلانه داشته باشید و با صداقت و عدالت و انصاف عمل کنید. |
4 To give subtilty to little ones, to the young man knowledge and understanding.
| این امثال به جاهلان حکمت می‌بخشند و به جوانان فهم و بصیرت. |
5 A wise man shall hear and shall be wiser: and he that understandeth, shall possess governments.
| با شنیدن و درک این امثال، حتی دانایان داناتر می‌شوند و دانشمندان چاره اندیشی کسب می‌کنند تا بتوانند معانی گفتار پیچیدهٔ حکیمان را بفهمند. |
6 He shall understand a parable, and the interpretation, the words of the wise, and their mysterious sayings.
7 The fear of the Lord is the beginning of wisdom. Fools despise wisdom and instruction.
| ترس خداوند سرآغاز دانش است. کسی که حکمت و ادب را خوار می‌شمارد، جاهل است. |
8 My son, hear the instruction of thy father, and forsake not the law of thy mother:
| ای جوان، نصیحت پدرت را بشنو و از تعلیم مادرت رویگردان نشو، |
9 That grace may be added to thy head, and a chain of gold to thy neck.
| زیرا سخنان ایشان مانند تاج و جواهر، سیرت تو را زیبا خواهند ساخت. |
10 My son, if sinners shall entice thee, consent not to them.
| وقتی گناهکاران تو را وسوسه می‌کنند، تسلیم نشو. |
11 If they shall say: Come with us, let us lie in wait for blood, let us hide snares for the innocent without cause:
| اگر آنها به تو بگویند: «بیا در کمین مردم بنشینیم و آنها را بکشیم |
12 Let us swallow him up alive like hell, and whole as one that goeth down into the pit. (Sheol h7585)
| و مانند قبر، آنها را ببلعیم و از هستی ساقط کنیم؛ (Sheol h7585) |
13 We shall find all precious substance, we shall fill our houses with spoils.
| از این راه ما اشیاء قیمتی فراوان به چنگ خواهیم آورد و خانه‌های خود را از این غنایم پر خواهیم ساخت؛ |
14 Cast in thy lot with us, let us all have one purse.
| هر چه به دست بیاوریم به تساوی بین خود تقسیم خواهیم کرد؛ پس بیا و با ما همدست شو!» |
15 My son, walk not thou with them, restrain thy foot from their paths.
| پسرم تو با آنها نرو و خود را از چنین افرادی دور نگه دار؛ |
16 For their feet run to evil, and make haste to shed blood.
| زیرا آنها همیشه در پی گناه و قتل هستند. |
17 But a net is spread in vain before the eyes of them that have wings.
| یک پرنده وقتی می‌بیند برایش دام گذاشته‌اند، از آن دوری می‌کند. |
18 And they themselves lie in wait for their own blood, and practise deceits against their own souls.
| ولی این افراد چنین نیستند. آنها خودشان را به دام می‌اندازند و با دست خود گور خود را می‌کنند. |
19 So the wage of every covetous man destroy the souls of the possessors.
| این است سرنوشت تمام کسانی که در پی سود نامشروع هستند. چنین اشخاص خود را نابود می‌کنند. |
20 Wisdom preacheth abroad, she uttereth her voice in the streets:
| حکمت در کوچه‌ها ندا می‌دهد. |
21 At the head of multitudes she crieth out, in the entrance of the gates of the city she uttereth her words, saying:
| مردم را که در سر چهارراه‌ها و نزد دروازهٔ شهر جمع شده‌اند صدا کرده، می‌گوید: |
22 O children, how long will you love childishness, and fools covet those things which are hurtful to themselves, and the unwise hate knowledge?
| «ای نادانان! تا کی می‌خواهید نادان بمانید؟ تا کی می‌خواهید دانایی را مسخره کنید و از آن متنفر باشید؟ |
23 Turn ye at my reproof: behold I will utter my spirit to you, and will shew you my words.
| بیایید و مشورت مرا بپذیرید، و من روح خود را بر شما نازل خواهم کرد و شما را دانا خواهم ساخت. |
24 Because I called, and you refused: I stretched out my hand, and there was none that regarded.
| «بارها شما را صدا کردم ولی توجه نکردید، التماس نمودم اما اعتنا ننمودید. |
25 You have despised all my counsel, and have neglected my reprehensions.
| شما نصیحت و نکوهش مرا نپذیرفتید. |
26 I also will laugh in your destruction, and will mock when that shall come to you which you feared.
| من نیز به مصیبت شما خواهم خندید، و هنگامی که بلا دامنگیرتان شود شما را مسخره خواهم کرد، |
27 When sudden calamity shall fall on you, and destruction, as a tempest, shall be at hand: when tribulation and distress shall come upon you:
| آری، وقتی بلا مانند طوفان شما را فرا گیرد و مصیبت مثل گردباد شما را احاطه کند، و سختی و بدبختی شما را از پای درآورد. |
28 Then shall they call upon me, and I will not hear: they shall rise in the morning and shall not find me:
| «هنگامی که آنها فریاد برآورند، به دادشان نخواهم رسید، و اگرچه با اشتیاق به دنبالم بگردند، مرا نخواهند یافت؛ |
29 Because they have hated instruction and received not the fear of the Lord,
| زیرا از دانایی متنفر بوده‌اند و از خداوند اطاعت نکرده‌اند. |
30 Nor consented to my counsel, but despised all my reproof.
| نصیحت مرا گوش نگرفته‌اند و نکوهش مرا نپذیرفته‌اند. |
31 Therefore they shall eat the fruit of their own way, and shall be filled with their own devices.
| بنابراین ثمرهٔ راهی را که در پیش گرفته‌اند خواهند دید. |
32 The turning away of little ones shall kill them, and the prosperity of fools shall destroy them.
| زیرا سرکشی احمقان، ایشان را خواهد کشت و بی‌خیالی نادانان آنها را از پای در خواهد آورد. |
33 But he that shall hear me, shall rest without terror, and shall enjoy abundance, without fear of evils.
| ولی همهٔ کسانی که به من گوش دهند، از هیچ بلایی نخواهند ترسید و در امنیت زندگی خواهند کرد.» |
