Luke 19
1 And entering in, he walked through Jericho.
Kaj li eniris en Jeriĥon kaj ĝin trapasis.
2 And behold, there was a man named Zacheus, who was the chief of the publicans, and he was rich.
Kaj jen viro, nomata Zakĥeo; kaj li estis ĉefimpostisto, kaj li estis riĉa.
3 And he sought to see Jesus who he was, and he could not for the crowd, because he was low of stature.
Kaj li penis vidi Jesuon, kia homo li estas; kaj li ne povis pro la homamaso, ĉar li estis malgranda je staturo.
4 And running before, he climbed up into a sycamore tree, that he might see him; for he was to pass that way.
Kaj antaŭkurinte antaŭen, li supreniris sur sikomorarbon, por lin vidi; ĉar li estis preterpasonta tie.
5 And when Jesus was come to the place, looking up, he saw him, and said to him: Zacheus, make haste and come down; for this day I must abide in thy house.
Kaj kiam Jesuo venis al la loko, li suprenrigardis, kaj diris al li: Zakĥeo, rapide malsupreniru, ĉar hodiaŭ mi devas loĝi en via domo.
6 And he made haste and came down; and received him with joy.
Kaj li rapide malsupreniris, kaj akceptis lin ĝoje.
7 And when all saw it, they murmured, saying, that he was gone to be a guest with a man that was a sinner.
Kaj vidinte, ĉiuj murmuris, dirante: Ĉe pekulo li eniris, por gasti.
8 But Zacheus standing, said to the Lord: Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have wronged any man of any thing, I restore him fourfold.
Kaj Zakĥeo, starante, diris al la Sinjoro: Jen duonon de miaj posedaĵoj, Sinjoro, mi donacas al la malriĉuloj; kaj se el iu mi maljuste eldevigis ion, mi redonas kvaroblon.
9 Jesus said to him: This day is salvation come to this house, because he also is a son of Abraham.
Kaj Jesuo diris al li: Hodiaŭ venis savo al ĉi tiu domo, ĉar li ankaŭ estas filo de Abraham.
10 For the Son of man is come to seek and to save that which was lost.
Ĉar la Filo de homo venis, por serĉi kaj savi la perditaĵon.
11 As they were hearing these things, he added and spoke a parable, because he was nigh to Jerusalem, and because they thought that the kingdom of God should immediately be manifested.
Kaj kiam oni aŭdis tion, li parolis ankoraŭ parabolon, ĉar li estis proksime al Jerusalem, kaj oni supozis, ke la regno de Dio tuj aperos.
12 He said therefore: A certain nobleman went into a far country, to receive for himself a kingdom, and to return.
Li do diris: Unu nobelo forvojaĝis en malproksiman landon, por ricevi al si regnon, kaj reveni.
13 And calling his ten servants, he gave them ten pounds, and said to them: Trade till I come.
Kaj vokinte al si dek siajn servistojn, li donis al ili dek min’ojn, kaj diris al ili: Negocadu, ĝis mi revenos.
14 But his citizens hated him: and they sent an embassage after him, saying: We will not have this man to reign over us.
Sed liaj regnanoj lin malamis, kaj sendis delegitaron post li, dirante: Ni ne volas, ke tiu viro reĝu super ni.
15 And it came to pass, that he returned, having received the kingdom: and he commanded his servants to be called, to whom he had given the money, that he might know how much every man had gained by trading.
Kaj kiam li revenis, ricevinte la regnon, li ordonis voki al li tiujn servistojn, al kiuj li donis la monon, por ke li sciiĝu, kiom ili gajnis per negocado.
16 And the first came, saying: Lord, thy pound hath gained ten pounds.
Kaj venis la unua, kaj diris: Sinjoro, via min’o produktis dek min’ojn.
17 And he said to him: Well done, thou good servant, because thou hast been faithful in a little, thou shalt have power over ten cities.
Kaj li diris al li: Bonege, bona servisto; ĉar vi estis fidela en tre malgranda afero, havu aŭtoritaton super dek urboj.
18 And the second came, saying: Lord, thy pound hath gained five pounds.
Kaj venis la dua, kaj diris: Sinjoro, via min’o faris kvin min’ojn.
19 And he said to him: Be thou also over five cities.
Li diris ankaŭ al tiu: Vi ankaŭ estu super kvin urboj.
20 And another came, saying: Lord, behold here is thy pound, which I have kept laid up in a napkin;
Kaj alia venis, kaj diris: Sinjoro, jen via min’o, kiun mi konservis, flankemetitan en viŝtuko;
21 For I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up what thou didst not lay down, and thou reapest that which thou didst not sow.
ĉar mi vin timis, ĉar vi estas homo severa; vi prenas tion, kion vi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion vi ne semis.
22 He saith to him: Out of thy own mouth I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I was an austere man, taking up what I laid not down, and reaping that which I did not sow:
Li diris al li: El via propra buŝo mi vin juĝos, vi malbona servisto. Vi sciis, ke mi estas homo severa, kiu prenas tion, kion mi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion mi ne semis;
23 And why then didst thou not give my money into the bank, that at my coming, I might have exacted it with usury?
kial do vi ne donis mian monon en bankon, por ke, reveninte, mi postulu ĝin kun procento?
24 And he said to them that stood by: Take the pound away from him, and give it to him that hath ten pounds.
Kaj li diris al la apudstarantoj: Forprenu de li la min’on, kaj donu ĝin al tiu, kiu havas la dek min’ojn.
25 And they said to him: Lord, he hath ten pounds.
(Kaj ili diris al li: Sinjoro, li havas dek min’ojn.)
26 But I say to you, that to every one that hath shall be given, and he shall abound: and from him that hath not, even that which he hath, shall be taken from him.
Mi diras al vi, ke al ĉiu, kiu havas, estos donite; kaj for de tiu, kiu ne havas, estos prenita eĉ tio, kion li havas.
27 But as for those my enemies, who would not have me reign over them, bring them hither, and kill them before me.
Cetere tiujn miajn malamikojn, kiuj ne volis, ke mi reĝu super ili, konduku ĉi tien, kaj mortigu ilin antaŭ mi.
28 And having said these things, he went before, going up to Jerusalem.
Kaj tion dirinte, li ekiris antaŭe, suprenirante al Jerusalem.
29 And it came to pass, when he was come nigh to Bethphage and Bethania, unto the mount called Olivet, he sent two of his disciples,
Kaj kiam li alproksimiĝis al Betfage kaj Betania, apud la monto nomata Olivarba, li sendis du el siaj disĉiploj,
30 Saying: Go into the town which is over against you, at your entering into which you shall find the colt of an ass tied, on which no man ever hath sitten: loose him, and bring him hither.
dirante: Iru en la kontraŭan vilaĝon, en kiu, enirante, vi trovos azenidon ligitan, sur kiu neniu iam ankoraŭ sidis; ĝin malligu kaj alkonduku.
31 And if any man shall ask you: Why do you loose him? you shall say thus unto him: Because the Lord hath need of his service.
Kaj se iu demandos al vi: Kial vi ĝin malligas? parolu jene: La Sinjoro ĝin bezonas.
32 And they that were sent, went their way, and found the colt standing, as he had said unto them.
Kaj la senditoj foriris, kaj trovis, ĝuste kiel li diris al ili.
33 And as they were loosing the colt, the owners thereof said to them: Why loose you the colt?
Kaj dum ili malligis la azenidon, ĝiaj posedantoj diris al ili: Kial vi malligas la azenidon?
34 But they said: Because the Lord hath need of him.
Kaj ili diris: La Sinjoro ĝin bezonas.
35 And they brought him to Jesus. And casting their garments on the colt, they set Jesus thereon.
Kaj ili alkondukis ĝin al Jesuo; kaj ĵetinte siajn vestojn sur la azenidon, ili sidigis Jesuon sur ĝin.
36 And as he went, they spread their clothes underneath in the way.
Kaj dum li iris, ili sternis siajn vestojn sur la vojo.
37 And when he was now coming near the descent of mount Olivet, the whole multitude of his disciples began with joy to praise God with a loud voice, for all the mighty works they had seen,
Kaj kiam li jam alproksimiĝis, malsuprenironte la deklivon de la monto Olivarba, la tuta amaso de la disĉiploj komencis ĝoji kaj laŭdi Dion per laŭta voĉo pro ĉiuj potencaĵoj, kiujn ili vidis;
38 Saying: Blessed be the king who cometh in the name of the Lord, peace in heaven, and glory on high!
dirante: Estu benata la Reĝo, kiu venas en la nomo de la Eternulo; paco en la ĉielo kaj gloro en la supera alto.
39 And some of the Pharisees, from amongst the multitude, said to him: Master, rebuke thy disciples.
Kaj iuj Fariseoj el la homamaso diris al li: Majstro, admonu viajn disĉiplojn.
40 To whom he said: I say to you, that if these shall hold their peace, the stones will cry out.
Kaj responde li diris: Mi diras al vi, ke se ĉi tiuj silentos, la ŝtonoj ekkrios.
41 And when he drew near, seeing the city, he wept over it, saying:
Kaj kiam li alproksimiĝis, li rigardis la urbon, kaj ploris pro ĝi,
42 If thou also hadst known, and that in this thy day, the things that are to thy peace; but now they are hidden from thy eyes.
dirante: Ho, se vi mem scius en ĉi tiu tago la aferojn apartenantajn al paco! sed nun ili estas kaŝitaj for de viaj okuloj.
43 For the days shall come upon thee, and thy enemies shall cast a trench about thee, and compass thee round, and straiten thee on every side,
Ĉar venos sur vin tagoj, kiam viaj malamikoj ĉirkaŭbaros vin per palisaro, kaj ronde ĉirkaŭos vin, kaj ĉiuflanke premos vin,
44 And beat thee flat to the ground, and thy children who are in thee: and they shall not leave in thee a stone upon a stone: because thou hast not known the time of thy visitation.
kaj detruos ĝis la tero vin, kaj viajn infanojn en vi, kaj ne lasos en vi ŝtonon sur ŝtono, pro tio, ke vi ne sciis la tempon de via vizitado.
45 And entering into the temple, he began to cast out them that sold therein, and them that bought.
Kaj enirinte en la templon, li komencis elpeli la vendantojn,
46 Saying to them: It is written: My house is the house of prayer. But you have made it a den of thieves.
dirante al ili: Estas skribite: Mia domo estos domo de preĝo; sed vi faris ĝin kaverno de rabistoj.
47 And he was teaching daily in the temple. And the chief priests and the scribes and the rulers of the people sought to destroy him:
Kaj li instruis tagon post tago en la templo. Sed la ĉefpastroj kaj la skribistoj kaj la ĉefoj de la popolo penadis lin pereigi,
48 And they found not what to do to him: for all the people were very attentive to hear him.
kaj ne trovis, kion fari, ĉar la tuta popolo tre atente aŭskultis lin.
