Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
Ekmek için Mısır'a, Asur'a el açtık.
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
Siyon'da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
12 The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.
Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.
13 They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.
Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
14 The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.
Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.
15 The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.
Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.
16 The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.
Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.
17 Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,
Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
18 For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.
Viran olan Siyon Dağı'nın üstünde Çakallar geziyor!
19 But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
20 Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?
Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
21 Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.
Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.
22 But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.
Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.
