< Lamentations 5 >

1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن.
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.
12 The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.
میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت.
13 They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.
لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.
14 The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.
پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.
15 The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.
خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن.
16 The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.
تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!
17 Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,
لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،
18 For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.
لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.
19 But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.
ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.
20 Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?
بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟
21 Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.
ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،
22 But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.
یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟

< Lamentations 5 >