Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
