Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
12 The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.
De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
13 They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.
Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
14 The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.
De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
15 The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.
De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
16 The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.
De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
17 Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,
Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
18 For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.
Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
19 But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.
Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
20 Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?
Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
21 Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.
HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
22 But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.
Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
