Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
