Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 The princes were hanged up by their hand: they did not respect the persons of the ancient.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 They abused the young men indecently: and the children fell under the wood.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 The ancients have ceased from the gates: the young men from the choir of the singers.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 The joy of our heart is ceased, our dancing is turned into mourning.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 The crown is fallen from our head woe to us, because we have sinned.
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 Therefore is our heart sorrowful, therefore are our eyes become dim,
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 For mount Sion, because it is destroyed, foxes have walked upon it.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 But thou, O Lord, shalt remain for ever, thy throne from generation to generation.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Why wilt thou forget us for ever? why wilt thou forsake us for a long time?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Convert us, O Lord, to thee, and we shall be converted: renew our days, as from the beginning.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 But thou hast utterly rejected us, thou art exceedingly angry against us.
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
