Job 6
1 But Job answered, and said:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 O that my sins, whereby I have deserved wrath, and the calamity that I suffer, were weighed in a balance.
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 As the sand of the sea this would appear heavier: therefore my words are full of sorrow:
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For the arrows of the Lord are in me, the rage whereof drinketh up my spirit, and the terrors of the Lord war against me.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Will the wild ass bray when he hath grass? or will the ox low when he standeth before a full manger?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Or can an unsavoury thing be eaten, that is not seasoned with salt? or can a man taste that which when tasted bringeth death?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 The things which before my soul would not touch, now, through anguish are my meats.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 Who will grant that my request may come: and that God may give me what I look for?
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 And that he that hath begun may destroy me, that he may let loose his hand, and cut me off?
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 And that this may be my comfort, that afflicting me with sorrow, he spare not, nor I contradict the words of the Holy One.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 For what is my strength, that I can hold out? or what is my end that I should keep patience?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 My strength is not the strength of stones, nor is my flesh of brass.
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 Behold there is no help for me in myself, and my familiar friends also are departed from me.
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 He that taketh away mercy from his friend, forsaketh the fear of the Lord.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 My brethren have passed by me, as the torrent that passeth swiftly in the valleys.
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 They that fear the hoary frost, the snow shall fall upon them.
17 At the time when they shall be scattered they shall perish: and after it groweth hot they shall be melted out of their place.
18 The paths of their steps are entangled: they shall walk in vain, and shall perish.
19 Consider the paths of Thema, the ways of Saba, and wait a little while.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 They are confounded, because I have hoped: they are come also even unto me, and are covered with shame.
21 Now you are come: and now seeing my affliction you are afraid.
22 Did I say: Bring to me, and give me of your substance?
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 Or deliver me from the hand of the enemy, and rescue me out of the hand of the mighty?
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Teach me, and I will hold my peace: and if I have been ignorant in any thing, instruct me.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 Why have you detracted the words of truth, whereas there is none of you that can reprove me?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 You dress up speeches only to rebuke, and you utter words to the wind.
27 You rush in upon the fatherless, and you endeavour to overthrow your friend.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 However finish what you have begun, give ear, and see whether I lie.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Answer, I beseech you, without contention: and speaking that which is just, judge ye.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 And you shall not And iniquity in my tongue, neither shall folly sound in my mouth.
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
