Job 4
1 Then Eliphaz the Themanite answered, and said:
Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
2 If we begin to speak to thee, perhaps thou wilt take it ill, but who can withhold the words he hath conceived?
Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
3 Behold thou hast taught many, and thou hast strengthened the weary hands:
Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
4 Thy words have confirmed them that were staggering, and thou hast strengthened the trembling knees:
Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
5 But now the scourge is come upon thee, and thou faintest: it hath touched thee, and thou art troubled.
A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
6 Where is thy fear, thy fortitude, thy patience, and the perfection of thy ways?
Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
7 Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? or when were the just destroyed?
Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
8 On the contrary I have seen those who work iniquity, and sow sorrows, and reap them,
Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
9 Perishing by the blast of God, and consumed by the spirit of his wrath.
Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
10 The roaring of the lion, and the voice of the lioness, and the teeth of the whelps of lions are broken:
Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
11 The tiger hath perished for want of prey, and the young lions are scattered abroad.
Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
12 Now there was a word spoken to me in private, and my ears by stealth as it were received the veins of its whisper.
Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
13 In the horror of a vision by night, when deep sleep is wont to hold men,
W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
14 Fear seized upon me, and trembling, and all my bones were affrighted:
Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
15 And when a spirit passed before me, the hair of my flesh stood up.
Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
16 There stood one whose countenance I knew not, an image before my eyes, and I heard the voice as it were of a gentle wind:
Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
17 Shall man be justified in comparison of God, or shall a man be more pure than his maker?
Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
18 Behold they that serve him are not steadfast, and in his angels he found wickedness:
Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
19 How much more shall they that dwell in houses of clay, who have an earthly foundation, be consumed as with the moth?
O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
20 From morning till evening they shall be cut down: and because no one understandeth, they shall perish for ever.
Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
21 And they that shall be left, shall be taken away from them: they shall die, and not in wisdom.
Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
