Job 4
1 Then Eliphaz the Themanite answered, and said:
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 If we begin to speak to thee, perhaps thou wilt take it ill, but who can withhold the words he hath conceived?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Behold thou hast taught many, and thou hast strengthened the weary hands:
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 Thy words have confirmed them that were staggering, and thou hast strengthened the trembling knees:
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 But now the scourge is come upon thee, and thou faintest: it hath touched thee, and thou art troubled.
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Where is thy fear, thy fortitude, thy patience, and the perfection of thy ways?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? or when were the just destroyed?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 On the contrary I have seen those who work iniquity, and sow sorrows, and reap them,
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 Perishing by the blast of God, and consumed by the spirit of his wrath.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 The roaring of the lion, and the voice of the lioness, and the teeth of the whelps of lions are broken:
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 The tiger hath perished for want of prey, and the young lions are scattered abroad.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 Now there was a word spoken to me in private, and my ears by stealth as it were received the veins of its whisper.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 In the horror of a vision by night, when deep sleep is wont to hold men,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 Fear seized upon me, and trembling, and all my bones were affrighted:
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 And when a spirit passed before me, the hair of my flesh stood up.
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 There stood one whose countenance I knew not, an image before my eyes, and I heard the voice as it were of a gentle wind:
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 Shall man be justified in comparison of God, or shall a man be more pure than his maker?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Behold they that serve him are not steadfast, and in his angels he found wickedness:
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 How much more shall they that dwell in houses of clay, who have an earthly foundation, be consumed as with the moth?
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 From morning till evening they shall be cut down: and because no one understandeth, they shall perish for ever.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 And they that shall be left, shall be taken away from them: they shall die, and not in wisdom.
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
