Job 37
1 At this my heart trembleth, and is moved out of its place.
| دل من می‌لرزد؛ |
2 Hear ye attentively the terror of his voice, and the sound that cometh out of his mouth.
| گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید. |
3 He beholdeth under all the heavens, and his light is upon the ends of the earth.
| او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. |
4 After it a noise shall roar, he shall thunder with the voice of his majesty, and shall not be found out, when his voice shall be heard.
| سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند. |
5 God shall thunder wonderfully with his voice, he that doth great and unsearchable things.
| صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم. |
6 He commandeth the snow to go down upon the earth, and the winter rain, and the shower of his strength.
| وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد، |
7 He sealeth up the hand of all men, that every one may know his works.
| مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، |
8 Then the beast shall go into his covert, and shall abide in his den.
| حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند. |
9 Out of the inner parts shall a tempest come, and cold out of the north.
| از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما. |
10 When God bloweth there cometh frost, and again the waters are poured out abundantly.
| خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد. |
11 Corn desireth clouds, and the clouds spread their light:
| او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد. |
12 Which go round about, whithersoever the will of him that governeth them shall lead them, to whatsoever he shall command them upon the face of the whole earth:
| آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند. |
13 Whether in one tribe, or in his own land, or in what place soever of his mercy he shall command them to be found.
| او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد. |
14 Hearken to these things, Job: Stand, and consider the wondrous works of God.
| ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن. |
15 Dost thou know when God commanded the rains, to shew his light of his clouds?
| آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟ |
16 Knowest thou the great paths of the clouds, and the perfect knowledges?
| آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟ |
17 Are not thy garments hot, when the south wind blows upon the earth?
| آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است، |
18 Thou perhaps hast made the heavens with him, which are most strong, as if they were of molten brass.
| تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟ |
19 Shew us what we may say to him: for we are wrapped up in darkness.
| آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم. |
20 Who shall tell him the things I speak? even if a man shall speak, he shall be swallowed up.
| من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟ |
21 But now they see not the light: the air on a sudden shall be thickened into clouds, and the wind shall pass and drive them away.
| همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم، |
22 Cold cometh out of the north, and to God praise with fear.
| همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم. |
23 We cannot find him worthily: he is great in strength, and in judgment, and in justice, and he is ineffable.
| ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند، |
24 Therefore men shall fear him, and all that seem to themselves to be wise, shall not dare to behold him.
| و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد. |
