Job 33
1 Hear therefore, O Job, my speeches, and hearken to all my words.
| ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده، |
2 Behold now I have opened my mouth, let my tongue speak within my jaws.
| چون می‌خواهم با تو صحبت کنم. |
3 My words are from my upright heart, and my lips shall speak a pure sentence.
| من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت، |
4 The spirit of God made me, and the breath of the Almighty gave me life.
| زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است. |
5 If thou canst, answer me, and stand up against my face.
| اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست. |
6 Behold God hath made me as well as thee, and of the same clay I also was formed.
| من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم، |
7 But yet let not my wonder terrify thee, and let not my eloquence be burdensome to thee.
| پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد. |
8 Now thou has said in my hearing, and I have heard the voice of thy words:
| من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای: |
9 I am clean, and without sin: I am unspotted, and there is no iniquity in me.
| «پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام. |
10 Because he hath found complaints against me, therefore he hath counted me for his enemy.
| خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند. |
11 He hath put my feet in the stocks, he hath observed all my paths.
| خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.» |
12 Now this is the thing in which thou art not justified: I will answer thee, that God is greater than man.
| اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است. |
13 Dost thou strive against him, because he hath not answered thee to all words?
| چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟ |
14 God speaketh once, and repeateth not the selfsame thing the second time.
| خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند. |
15 By a dream in a vision by night, when deep sleep falleth upon men, and they are sleeping in their beds:
| هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند. |
16 Then he openeth the ears of men, and teaching instructeth them in what they are to learn.
| گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا |
17 That he may withdraw a man from the things he is doing, and may deliver him from pride.
| او را از گناه و تکبر باز دارد. |
18 Rescuing his soul from corruption: and his life from passing to the sword.
| او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند. |
19 He rebuketh also by sorrow in the bed, and he maketh all his bones to wither.
| و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود |
20 Bread becometh abominable to him in his life, and to his soul the meat which before he desired.
| که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود. |
21 His flesh shall be consumed away, and his bones that were covered shall be made bare.
| به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند |
22 His soul hath drawn near to corruption, and his life to the destroyers.
| و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ. |
23 If there shall be an angel speaking for him, one among thousands, to declare man’s uprightness,
| اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند، |
24 He shall have mercy on him, and shall say: Deliver him, that he may not go down to corruption: I have found wherein I may be merciful to him.
| و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.» |
25 His flesh is consumed with punishment, let him return to the days of his youth.
| آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد. |
26 He shall pray to God, and he will be gracious to him: and he shall see his face with joy, and he will render to man his justice.
| هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند. |
27 He shall look upon men, and shall say: I have sinned, and indeed I have offended, and I have not received what I have deserved.
| سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت. |
28 He hath delivered his soul from going into destruction, that it may live and see the light.
| او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.» |
29 Behold, all these things God worketh three times within every one.
| خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد |
30 That he may withdraw their souls from corruption, and enlighten them with the light of the living.
| و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد. |
31 Attend, Job, and hearken to me: and hold thy peace, whilst I speak.
| ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛ |
32 But if thou hast any thing to say, answer me, speak: for I would have thee to appear just.
| ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند. |
33 And if thou have not, hear me: hold thy peace, and I will teach thee wisdom.
| اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم! |
