Job 32
1 So these three men ceased to answer Job, because he seemed just to himself.
| آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد. |
2 And Eliu the son of Barachel the Buzite, of the kindred of Ram, was angry and was moved to indignation: now he was angry against Job, because he said he was just before God.
| شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است. |
3 And he was angry with his friends because they had not found a reasonable answer, but only had condemned Job.
| او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند. |
4 So Eliu waited while Job was speaking, because they were his elders that were speaking.
| الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند. |
5 But when he saw that the three were not able to answer, he was exceedingly angry.
| اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت. |
6 Then Eliu the son of Barachel the Buzite answered and said: I am younger in days, and you are more ancient; therefore hanging down my head, I was afraid to shew you my opinion.
| الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم، |
7 For I hoped that greater age would speak, and that a multitude of years would teach wisdom.
| زیرا گفته‌اند که پیران داناترند. |
8 But, as I see, there is a spirit in men, and the inspiration of the Almighty giveth understanding.
| ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد. |
9 They that are aged are not the wise men, neither do the ancients understand judgment.
10 Therefore I will speak: Hearken to me, I also will shew you my wisdom.
| پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم. |
11 For I have waited for your words, I have given ear to your wisdom, as long as you were disputing in words.
| من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است. |
12 And as long as I thought you said some thing, I considered: but, as I see, there is none of you that can convince Job, and answer his words.
13 Lest you should say: We have found wisdom, God hath cast him down, not man.
| به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.» |
14 He hath spoken nothing to me, and I will not answer him according to your words.
| اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم! |
15 They were afraid, and answered no more, and they left off speaking.
| شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید. |
16 Therefore because I have waited, and they have not spoken: they stood, and answered no more:
| آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟ |
17 I also will answer my part, and will shew my knowledge.
| نه، من به سهم خود جواب می‌دهم. |
18 For I am full of matter to speak of, and the spirit of my bowels straiteneth me.
| حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم. |
19 Behold, my belly is as new wine which wanteth vent, which bursteth the new vessels.
| مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است. |
20 I will speak and take breath a little: I will open my lips, and will answer.
| باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم. |
21 I will not accept the person of man, and I will not level God with man.
| من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم، |
22 For I know not how long I shall continue, and whether after a while my Maker may take me away.
| چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد. |
