Job 31
1 I made a covenant with my eyes, that I would not so much as think upon a virgin.
Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?
2 For what part should God from above have in me, and what inheritance the Almighty from on high?
Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?
3 Is not destruction to the wicked, and aversion to them that work iniquity?
Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?
4 Doth not he consider my ways, and number all my steps?
Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?
5 If I have walked in vanity, and my foot hath made haste to deceit:
Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;
6 Let him weigh me in a just balance, and let God know my simplicity.
(Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )
7 If my step hath turned out of the way, and if my heart hath followed my eyes, and if a spot hath cleaved to my hands:
Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:
8 Then let me sow and let another eat: and let my offspring be rooted out.
Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.
9 If my heart hath been deceived upon a woman, and if I have laid wait at my friend’s door:
Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:
10 Let my wife be the harlot of another, and let other men lie with her.
Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.
11 For this is a heinous crime, and a most grievous iniquity.
Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:
12 It is a fire that devoureth even to destruction, and rooteth up all things that spring.
Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.
13 If I have despised to abide judgment with my manservant, or my maidservant, when they had any controversy against me:
Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:
14 For what shall I do when God shall rise to judge? and when he shall examine, what shall I answer him?
Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?
15 Did not he that made me in the womb make him also: and did not one and the same form me in the womb?
Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?
16 If I have denied to the poor what they desired, and have made the eyes of the widow wait:
Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:
17 If I have eaten my morsel alone, and the fatherless hath not eaten thereof:
O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;
18 (For from my infancy mercy grew up with me: and it came out with me from my mother’s womb: )
(Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )
19 If I have despised him that was perishing for want of clothing, and the poor man that had no covering:
Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;
20 If his sides have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep:
Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:
21 If I have lifted up my hand against the fatherless, even when I saw myself superior in the gate:
Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:
22 Let my shoulder fall from its joint, and let my arm with its bones be broken.
Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.
23 For I have always feared God as waves swelling over me, and his weight I was not able to bear.
Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.
24 If I have thought gold my strength, and have said to fine gold: My confidence:
Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;
25 If I have rejoiced over my great riches, and because my hand had gotten much.
Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;
26 If I beheld the sun when it shined, and the moon going in brightness:
Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;
27 And my heart in secret hath rejoiced, and I have kissed my hand with my mouth:
At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:
28 Which is a very great iniquity, and a denial against the most high God.
Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.
29 If I have been glad at the downfall of him that hated me, and have rejoiced that evil had found him.
Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;
30 For I have not given my mouth to sin, by wishing a curse to his soul.
(Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )
31 If the men of my tabernacle have not said: Who will give us of his flesh that we may be filled?
Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?
32 The stranger did not stay without, my door was open to the traveller.
Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,
33 If as a man I have hid my sin, and have concealed my iniquity in my bosom.
Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;
34 If I have been afraid at a very great multitude, and the contempt of kinsmen hath terrified me: and I have not rather held my peace, and not gone out of the door.
Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?
35 Who would grant me a hearer, that the Almighty may hear my desire; and that he himself that judgeth would write a book,
O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!
36 That I may carry it on my shoulder, and put it about me as a crown?
Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.
37 At every step of mine I would pronounce it, and offer it as to a prince.
Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.
38 If my land cry against me, and with it the furrows thereof mourn:
Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;
39 If I have eaten the fruits thereof without money, and have afflicted the soul of the tillers thereof:
Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:
40 Let thistles grow up to me instead of wheat, and thorns instead of barley.
Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.
