Job 31

1 I made a covenant with my eyes, that I would not so much as think upon a virgin.

۱ «با چشمان خود عهد بسته‌ام، پس چگونه بر دوشیزه‌ای نظر افکنم؟

2 For what part should God from above have in me, and what inheritance the Almighty from on high?

۲ زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟

3 Is not destruction to the wicked, and aversion to them that work iniquity?

۳ آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟

4 Doth not he consider my ways, and number all my steps?

۴ آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟

5 If I have walked in vanity, and my foot hath made haste to deceit:

۵ اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پایهایم با فریب می‌شتابید،

6 Let him weigh me in a just balance, and let God know my simplicity.

۶ مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند.

7 If my step hath turned out of the way, and if my heart hath followed my eyes, and if a spot hath cleaved to my hands:

۷ اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم در‌پی چشمانم رفته، و لکه‌ای به‌دستهایم چسبیده باشد،

8 Then let me sow and let another eat: and let my offspring be rooted out.

۸ پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشه‌کنده شود.

9 If my heart hath been deceived upon a woman, and if I have laid wait at my friend’s door:

۹ اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم،

10 Let my wife be the harlot of another, and let other men lie with her.

۱۰ پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند.

11 For this is a heinous crime, and a most grievous iniquity.

۱۱ زیرا که آن قباحت می‌بود و تقصیری سزاوار حکم داوران.

12 It is a fire that devoureth even to destruction, and rooteth up all things that spring.

۱۲ چونکه این آتشی می‌بود که تا ابدون می‌سوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه می‌کند.

13 If I have despised to abide judgment with my manservant, or my maidservant, when they had any controversy against me:

۱۳ اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی می‌شدند.

14 For what shall I do when God shall rise to judge? and when he shall examine, what shall I answer him?

۱۴ پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟

15 Did not he that made me in the womb make him also: and did not one and the same form me in the womb?

۱۵ آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟

16 If I have denied to the poor what they desired, and have made the eyes of the widow wait:

۱۶ «اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوه‌زنان را تار گردانیده،

17 If I have eaten my morsel alone, and the fatherless hath not eaten thereof:

۱۷ اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده،

18 (For from my infancy mercy grew up with me: and it came out with me from my mother’s womb: )

۱۸ و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش می‌یافت، و از بطن مادرم بیوه‌زن را رهبری می‌نمودم.

19 If I have despised him that was perishing for want of clothing, and the poor man that had no covering:

۱۹ اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش،

20 If his sides have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep:

۲۰ اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده،

21 If I have lifted up my hand against the fatherless, even when I saw myself superior in the gate:

۲۱ اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه می‌دیدم،

22 Let my shoulder fall from its joint, and let my arm with its bones be broken.

۲۲ پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود.

23 For I have always feared God as waves swelling over me, and his weight I was not able to bear.

۲۳ زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس می‌بود و به‌سبب کبریایی او توانایی نداشتم.

24 If I have thought gold my strength, and have said to fine gold: My confidence:

۲۴ اگر طلا را امیدخود می‌ساختم و به زر خالص می‌گفتم تو اعتمادمن هستی،

25 If I have rejoiced over my great riches, and because my hand had gotten much.

۲۵ اگر از فراوانی دولت خویش شادی می‌نمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود،

26 If I beheld the sun when it shined, and the moon going in brightness:

۲۶ اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد.

27 And my heart in secret hath rejoiced, and I have kissed my hand with my mouth:

۲۷ و دل من خفیه فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید.

28 Which is a very great iniquity, and a denial against the most high God.

۲۸ این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم.

29 If I have been glad at the downfall of him that hated me, and have rejoiced that evil had found him.

۲۹ اگر از مصیبت دشمن خود شادی می‌کردم یا حینی که بلا به او عارض می‌شد وجدمی نمودم،

30 For I have not given my mouth to sin, by wishing a curse to his soul.

۳۰ و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم.

31 If the men of my tabernacle have not said: Who will give us of his flesh that we may be filled?

۳۱ اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد،

32 The stranger did not stay without, my door was open to the traveller.

۳۲ غریب درکوچه شب را به‌سر نمی برد و در خود را به روی مسافر می‌گشودم.

33 If as a man I have hid my sin, and have concealed my iniquity in my bosom.

۳۳ اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی می‌ساختم،

34 If I have been afraid at a very great multitude, and the contempt of kinsmen hath terrified me: and I have not rather held my peace, and not gone out of the door.

۳۴ از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان می‌ساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم.

35 Who would grant me a hearer, that the Almighty may hear my desire; and that he himself that judgeth would write a book,

۳۵ کاش کسی بود که مرا می‌شنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است.

36 That I may carry it on my shoulder, and put it about me as a crown?

۳۶ یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود می‌بستم.

37 At every step of mine I would pronounce it, and offer it as to a prince.

۳۷ شماره قدمهای خود را برای اوبیان می‌کردم و مثل امیری به او تقرب می‌جستم.

38 If my land cry against me, and with it the furrows thereof mourn:

۳۸ اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند،

39 If I have eaten the fruits thereof without money, and have afflicted the soul of the tillers thereof:

۳۹ اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم،

40 Let thistles grow up to me instead of wheat, and thorns instead of barley.

۴۰ پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.» سخنان ایوب تمام شد.