Job 3
1 After this Job opened his mouth, and cursed his day,
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
2 And he said:
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
3 Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said: A man child is conceived.
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4 Let that day be turned into darkness, let not God regard it from above, and let not the light shine upon it.
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5 Let darkness, and the shadow of death cover it, let a mist overspread it, and let it be wrapped up in bitterness.
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6 Let a darksome whirlwind seize upon that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
7 Let that night be solitary, and not worthy of praise.
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
8 Let them curse it who curse the day. who are ready to raise up a leviathan:
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9 Let the stars be darkened with the mist thereof: let it expect light and not see it, nor the rising of the dawning of the day:
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10 Because it shut not up the doors of the womb that bore me, nor took away evils from my eyes.
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
11 Why did I not die in the womb, why did I not perish when I came out of the belly?
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
12 Why received upon the knees? why suckled at the breasts?
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
13 For now I should have been asleep and still, and should have rest in my sleep.
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
14 With kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes:
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15 Or with princes, that possess gold, and All their houses with silver:
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16 Or as a hidden untimely birth I should not be, or as they that being conceived have not seen the light.
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
17 There the wicked cease from tumult, and there the wearied in strength are at rest.
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
18 And they sometime bound together without disquiet, have not heard the voice of the oppressor.
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
19 The small and great are there, and the servant is free from his master.
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20 Why is light given to him that is in misery, and life to them that are in bitterness of soul?
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21 That look for death, and it cometh not, as they that dig for a treasure:
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
22 And they rejoice exceedingly when they have found the grave.
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23 To a man whose way is hidden, and God hath surrounded him with darkness?
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24 Before I eat I sigh: and as overflowing waters, so is my roaring:
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25 For the fear which I feared hath come upon me: and that which I was afraid of, hath befallen me.
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26 Have I not dissembled? have I not kept silence? have I not been quiet? and indignation is come upon me.
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
