Job 3
1 After this Job opened his mouth, and cursed his day,
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، |
2 And he said:
| گفت: |
3 Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said: A man child is conceived.
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! |
4 Let that day be turned into darkness, let not God regard it from above, and let not the light shine upon it.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. |
5 Let darkness, and the shadow of death cover it, let a mist overspread it, and let it be wrapped up in bitterness.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. |
6 Let a darksome whirlwind seize upon that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. |
7 Let that night be solitary, and not worthy of praise.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. |
8 Let them curse it who curse the day. who are ready to raise up a leviathan:
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. |
9 Let the stars be darkened with the mist thereof: let it expect light and not see it, nor the rising of the dawning of the day:
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. |
10 Because it shut not up the doors of the womb that bore me, nor took away evils from my eyes.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. |
11 Why did I not die in the womb, why did I not perish when I came out of the belly?
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ |
12 Why received upon the knees? why suckled at the breasts?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ |
13 For now I should have been asleep and still, and should have rest in my sleep.
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. |
14 With kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes:
15 Or with princes, that possess gold, and All their houses with silver:
16 Or as a hidden untimely birth I should not be, or as they that being conceived have not seen the light.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ |
17 There the wicked cease from tumult, and there the wearied in strength are at rest.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. |
18 And they sometime bound together without disquiet, have not heard the voice of the oppressor.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. |
19 The small and great are there, and the servant is free from his master.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. |
20 Why is light given to him that is in misery, and life to them that are in bitterness of soul?
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ |
21 That look for death, and it cometh not, as they that dig for a treasure:
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ |
22 And they rejoice exceedingly when they have found the grave.
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! |
23 To a man whose way is hidden, and God hath surrounded him with darkness?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ |
24 Before I eat I sigh: and as overflowing waters, so is my roaring:
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. |
25 For the fear which I feared hath come upon me: and that which I was afraid of, hath befallen me.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. |
26 Have I not dissembled? have I not kept silence? have I not been quiet? and indignation is come upon me.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» |
