Job 29
1 Job also added, taking up his parable, and said:
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 Who will grant me, that I might be according to the months past, according to the days in which God kept me?
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 When his lamp shined over my head, and I walked by his light in darkness?
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 As I was in the days of my youth, when God was secretly in my tabernacle?
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 When the Almighty was with me: and my servants round about me?
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 When I washed my feet with butter, and the rock poured me out rivers of oil?
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 When I went out to the gate of the city, and in the street they prepared me a chair?
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 The young men saw me, and hid themselves: and the old men rose up and stood.
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 The princes ceased to speak, and laid the finger on their mouth.
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 The rulers held their peace, and their tongue cleaved to their throat.
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 The ear that heard me blessed me, and the eye that saw me gave witness to me:
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 Because I had delivered the poor man that cried out; and the fatherless that had no helper.
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me, and I comforted the heart of the widow.
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 I was clad with justice: and I clothed myself with my judgment, as with a robe and a diadem.
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 I was an eye to the blind, and a foot to the lame.
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 I was the father of the poor: and the cause which I knew not, I searched out most diligently.
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 I broke the jaws of the wicked man, and out of his teeth I took away the prey.
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 And I said: I shall die in my nest, and as a palm tree shall multiply my days.
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 My root is opened beside the waters, and dew shall continue in my harvest.
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 My glory shall always be renewed, and my bow in my hand shall be repaired.
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 They that heard me, waited for my sentence, and being attentive held their peace at my counsel.
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 To my words they durst add nothing, and my speech dropped upon them.
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for a latter shower.
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 If at any time I laughed on them, they believed not, and the light of my countenance fell not on earth.
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 If I had a mind to go to them, I sat first, and when I sat as a king, with his army standing about him, yet I was a comforter of them that mourned.
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
