Job 27

1 Job also added, taking up his parable, and said:

ئەیوب دیسان بە هەمان شێوە قسەی کردەوە و گوتی:

2 As God liveth, who hath taken away my judgment, and the Almighty, who hath brought my soul to bitterness,

«بە گیانی خودا کە مافی خۆمی لێم داماڵیوە، سوێند بە توانادارەکە کە ناخی منی تاڵکردووە،

3 As long as breath remaineth in me, and the spirit of God in my nostrils,

هەتا ئەو کاتەی کە ژیانم لەبەر بێت، هەناسەی خودا لە لووتمدا بێت،

4 My lips shall not speak iniquity, neither shall my tongue contrive lying.

لێوەکانم بە خراپە نادوێن و زمانم بە فێڵ ناگەڕێت.

5 God forbid that I should judge you to be just: till I die I will not depart from my innocence.

لە من بەدوور بێت بڵێم کە ڕاستییەکەی لای ئێوەیە، هەتا ئەو کاتەی ژیان بەدەستەوە دەدەم دروستی لە خۆم دانابڕم.

6 My justification, which I have begun to hold, I will not forsake: for my heart doth not reprehend me in all my life.

دەستم بە ڕاستودروستی خۆمەوە گرتووە و شلی ناکەم، بە درێژایی ژیانم ویژدانم سەرزەنشتم ناکات.

7 Let my enemy be as the ungodly, and my adversary as the wicked one.

«با دوژمنم وەک بەدکار بێت و بەرهەڵستکارم وەک زۆردار بێت.

8 For what is the hope of the hypocrite if through covetousness he take by violence, and God deliver not his soul?

خوانەناس کە دەبڕدرێتەوە چ هیوایەکی هەیە، کاتێک خودا ژیانی دەڕفێنێت؟

9 Will God hear his cry, when distress shall come upon him?

ئایا خودا گوێی لە هاواری دەبێت کە تەنگانەی بەسەردا دێت؟

10 Or can he delight himself in the Almighty, and call upon God at all times?

یان ئایا بە توانادارەکە دڵخۆش دەبێت؟ ئایا هەموو کاتێک داوا لە خودا دەکات؟

11 I will teach you by the hand of God, what the Almighty hath, and I will not conceal it.

«من توانای خوداتان پێ دەناسێنم؛ کارەکانی توانادارەکە لە ئێوە ناشارمەوە.

12 Behold you all know it, and why do you speak vain things without cause?

ئەوەتا ئێوە هەمووتان بینیتان، ئیتر بۆچی بە پووچی دەدوێن؟

13 This is the portion of a wicked man with God, and the inheritance of the violent, which they shall receive of the Almighty.

«ئەمە بەشی کەسی بەدکارە لەلایەن خوداوە، میراتی ستەمکارە کە لە توانادارەکەوە وەریدەگرن.

14 If his sons be multiplied, they shall be for the sword, and his grandsons shall not be filled with bread.

ئەگەر کوڕانی زۆر بوون ئەوا بۆ شمشێرن و نەوەکەشی تێر نان نابن.

15 They that shall remain of him, shall be buried in death, and his widows shall not weep.

دەرد پاشماوەکەی دەخاتە ناو گۆڕ و بێوەژنەکانیان ناگرین.

16 If he shall heap together silver as earth, and prepare raiment as clay,

ئەگەر زیو وەک خۆڵ و جلوبەرگ وەک قوڕ کەڵەکە بکات،

17 He shall prepare indeed, but the just man shall be clothed with it: and the innocent shall divide the silver.

ئەوەی ئامادەی دەکات ڕاستودروست لەبەری دەکات، بێتاوان زیوەکەی دابەش دەکات.

18 He hath built his house as a moth, and as a keeper he hath made a booth.

وەک قۆزاخەی مۆرانە ماڵەکەی خۆی بنیاد دەنێت و وەک کەپرێک چاودێر دروستی بکات.

19 The rich man when he shall sleep shall take away nothing with him: he shall open his eyes and find nothing.

بە دەوڵەمەندی ڕادەکشێت، بەڵام جارێکی دیکە نایکات؛ کە چاوی دەکاتەوە هیچی نەماوە.

20 Poverty like water shall take hold on him, a tempest shall oppress him in the night.

کارەساتەکان وەک لافاو پێی دەگەن، ڕەشەبایەک بە شەو دەیڕفێنێت.

21 A burning wind shall take him up, and carry him away, and as a whirlwind shall snatch him from his place.

بای ڕۆژهەڵات هەڵیدەگرێت و دەڕوات، لە شوێنی خۆی ڕایدەماڵێت.

22 And he shall cast upon him, and shall not spare: out of his hand he would willingly flee.

لەبەردەم با بەهێزەکە هەڵدێت، بایەکەش بەبێ بەزەیی لێی دەدات.

23 He shall clasp his hands upon him, and shall hiss at him, beholding his place.

بە گاڵتەپێکردنەوە چەپڵەی بۆ لێدەدات، بە فیکەلێدان لە جێی خۆیەوە دەریدەکات.»