Job 23
1 Then Job answered, and said:
Unya mitubag si Job, ug miingon:
2 Now also my words are in bitterness, and the hand of my scourge is more grievous than my mourning.
Bisan niining adlawa mapait ang akong kaguol: Ang akong sakit labing mabug-at kay sa akong pag-agulo.
3 Who will grant me that I might know and find him, and come even to his throne?
Oh, nga hingsayran ko pa unta kong asa ko siya hipalgi! Aron madangat ko gayud ang iyang lingkoranan!
4 I would set judgment before him, and would fill my mouth with complaints.
Ipahamutang ko sa iyang atubangan ang akong katarungan, Ug pun-on ko ang akong baba sa mga iglalantugi.
5 That I might know the words that he would answer me, and understand what he would say to me.
Hibaloan ko ang mga pulong nga iyang igatubag kanako, Ug hisabtan ko ang bisan unsa nga iyang igasulti kanako.
6 I would not that he should contend with me with much strength, nor overwhelm me with the weight of his greatness.
Makiglalis ba siya kanako uban nianang gidak-on sa iyang kagahum? Dili; hinonoa siya magapatalinghug kanako.
7 Let him propose equity against me, and let my judgment come to victory.
Didto ang tawo nga matul-id arang makapahayag kaniya sa iyang katarungan; Busa ako pagabuhian sa walay katapusan gikan sa akong maghuhukom.
8 But if I go to the east, he appeareth not; if to the west, I shall not understand him.
Ania karon, moadto ako sa unahan, apan siya wala didto; Ug moari ako sa pangulahian, apan dili ko siya igkita,
9 If to the left hand, what shall I do? I shall not take hold on him: if I turn myself to the right hand, I shall not see him.
Dapit sa wala, diin siya magabuhat, apan dili ko siya hitan-awan; Dapit sa akong too, adto siya magtago aron nga kaniya dili ako makasud-ong.
10 But he knoweth my way, and has tried me as gold that passeth through the fire:
Apan siya nahibalo sa dalan nga akong pagapadulongan; Sa diha nga ako masulayan na niya, mogula ako ingon sa bulawan.
11 My foot hath followed his steps, I have kept his way, and have not declined from it.
Ang akong tiil nagsubay pag-ayo sa iyang mga lakang; Ang iyang dalan maoy akong gibantayan, ug wala ako motipas.
12 I have not departed from the commandments of his lips, and the words of his mouth I have hid in my bosom.
Ako wala mosibug gikan sa sugo sa iyang mga ngabil; Gipakamahal ko ang mga pulong sa iyang baba labi kay sa kalan-on ko nga kinahanglan.
13 For he is alone, and no man can turn away his thought: and whatsoever is soul hath desired, that hath he done.
Apan usa ra siya ug hunahuna, ug kinsay arang makaliso kaniya? Ug ang butang nga ginatinguha sa iyang kalag, kana gayud maoy iyang ginahimo.
14 And when he shall have fulfilled his will in me, many other like things are also at hand with him.
Kay siya magabuhat niadtong butang nga iyang ginatagana alang kanako: Ug daghang mga butang nga ingon niana nga anaa kaniya.
15 And therefore I am troubled at his presence, and when I consider him I am made pensive with fear.
Busa ako nalisang diha sa iyang atubangan; Sa magapalandong ako, mahadlok ako kaniya.
16 God hath softened my heart, and the Almighty hath troubled me.
Kay gipugdaw sa Dios ang akong kasingkasing, Ug ang Makagagahum naghadlok kanako:
17 For I have not perished because of the darkness that hangs over me, neither hath the mist covered my face.
Kay wala man ipahimulag ako sa wala pa modangat ang kangitngit, Wala usab niya pataboni gikan sa akong nawong ang mabaga nga kangitngit.
