Job 22
1 Then Eliphaz the Themanite answered, and said:
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 Can man be compared with God, even though he were of perfect knowledge?
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 What doth it profit God if thou be just? or what dost thou give him if thy way be unspotted?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Shall he reprove thee for fear, and come with thee into judgment:
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 And not for thy manifold wickedness, and thy infinite iniquities?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 For thou hast taken away the pledge of thy brethren without cause, and stripped the naked of their clothing.
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 Thou hast not given water to the weary, thou hast withdrawn bread from the hungry.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 In the strength of thy arm thou didst possess the land, and being the most mighty thou holdest it.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Thou hast sent widows away empty, and the arms of the fatherless thou hast broken in pieces.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Therefore art thou surrounded with snares, and sudden fear troubleth thee.
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 And didst thou think that thou shouldst not see darkness, and that thou shouldst not be covered with the violence of overflowing waters?
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Dost not thou think that God is higher than heaven, and is elevated above the height of the stars?
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 And thou sayst: What doth God know? and he judgeth as it were through a mist.
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 The clouds are his covert, and he doth not consider our things, and he walketh about the poles of heaven.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Dost thou desire to keep the path of ages, which wicked men have trodden?
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 Who were taken away before their time, and a flood hath overthrown their foundation.
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 Who said to God: Depart from us: and looked upon the Almighty as if he could do nothing:
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 Whereas he had filled their houses with good things: whose way of thinking be far from me.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 The just shall see, and shall rejoice, and the innocent shall laugh them to scorn.
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 Is not their exaltation cut down, and hath not fire devoured the remnants of them?
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Submit thyself then to him, and be at peace: and thereby thou shalt have the best fruits.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Receive the law of his mouth, and lay up his words in thy heart.
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 If thou wilt return to the Almighty, thou shalt be built up, and shalt put away iniquity far from thy tabernacle.
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 He shall give for earth flint, and for flint torrents of gold.
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 And the Almighty shall be against thy enemies, and silver shall be heaped together for thee.
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 Then shalt thou abound in delights in the Almighty, and shalt lift up thy face to God.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Thou shalt pray to him, and he will hear thee, and thou shalt pay vows.
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 Thou shalt decree a thing, and it I shall come to thee, and light shall shine in thy ways.
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 For he that hath been humbled, shall be in glory: and he that shall bow down his eyes, he shall be saved.
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 The innocent shall be saved, and he shall be saved by the cleanness of his hands.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
