Job 19
1 Then Job answered, and said:
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 How long do you afflict my soul, and break me in pieces with words?
“Hangtod kanus-a man ninyo ako paantoson ug dugmokon pinaagi sa mga pulong?
3 Behold, these ten times you confound me, and are not ashamed to oppress me.
Ikanapulo na kini nga higayon nga inyo akong gisaway; wala kamo naulaw sa daotan ninyo nga pagtagad kanako.
4 For if I have been ignorant, my ignorance shall be with me.
Kung tinuod man nga ako nasayop, ang akong sayop magpabilin nga akoa nang tulubagon.
5 But you have set yourselves up against me, and reprove me with my reproaches.
Kung ikaw manghambog batok kanako ug mapatuo nimo ang matag-usa nga ako nagpakaulaw,
6 At least now understand, that God hath not afflicted me with an equal judgment, and compassed me with his scourges.
nan angay nimong mahibaloan nga ang Dios nagbuhat ug daotan kanako ug nadakpan ako sa iyang pukot.
7 Behold I cry suffering violence, and no one will hear: I shall cry aloud, and there is none to judge.
Tan-awa, nagtawag ako ug nag-ingon nga nakabuhat ako ug sayop, apan wala ako gidungog; nagpakitabang ako, apan walay katarong.
8 He hath hedged in my path round about, and I cannot pass, and in my way he hath set darkness.
Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi, ug gipangitngit niya ang akong agianan.
9 He hath stripped me of my glory, and hath taken the crown from my head.
Gitanggal niya kanako ang akong himaya, ug gikuha niya ang korona sa akong ulo.
10 He hath destroyed me on every side, and I am lost, and he hath taken away my hope, as from a tree that is plucked up.
Giguba niya ako sa tanang bahin, ug nawala ako; giibot niya ang akong mga paglaom sama sa kahoy.
11 His wrath is kindled against me, and he hath counted me as his enemy.
Gipasilaob usab niya ang iyang kapungot batok kanako; giisip niya ako nga usa sa iyang mga kaaway.
12 His troops have come together, and have made themselves a way by me, and have besieged my tabernacle round about.
Nanagtigom ang iyang kasundalohan; naghimo silag mapatungan nga yuta batok kanako ug nagkampo libot sa akong tolda.
13 He hath put my brethren far from me, and my acquaintance like strangers have departed from me.
Gipahilayo niya kanako ang akong kaigsoonan; ang akong mga kaila layo na kanako.
14 My kinsmen have forsaken me, and they that knew me, have forgotten me.
Gipakyas ako sa akong kaparyentihan; gikalimtan ako sa akong mga suod nga higala.
15 They that dwelt in my house, and my maidservants have counted me a stranger, and I have been like an alien in their eyes.
Ang mga nagpuyo isip bisita sa akong balay ug ang akong mga babaye nga sulugoon nag-isip kanako nga dumuduong; langyaw ako sa ilang panan-aw.
16 I called my servant, and he gave me no answer, I entreated him with my own mouth.
Gitawag ko ang akong sulugoon, apan wala siya mitubag bisan pag nangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.
17 My wife hath abhorred my breath, and I entreated the children of my womb.
Ang akong gininhawa makapasuko sa akong asawa; ang akong mga pangaliyupo gidumtan sa akong kaugalingong mga igsoong lalaki ug babaye.
18 Even fools despise me; and when I gone from them, they spoke against me.
Bisan ang mga bata nagbiaybiay kanako; kung mobarog ako aron pagsulti, mosulti sila batok kanako.
19 They that were sometime my counsellors, have abhorred me: and he whom I love most is turned against me.
Ang tanan nakong mga higala naglikay na kanako; kadtong akong mga gihigugma nakigbatok na kanako.
20 The flesh being consumed. My bone hath cleaved to my skin, and nothing but lips are left about my teeth.
Ang akong mga bukog nagpilit sa akong panit ug sa akong unod; nakasugakod nalang ako pinaagi sa akong lagus.
21 Have pity on me, have pity on me, at least you my friends, because the hand of the Lord hath touched me.
Kaluy-i ako, kaluy-i ako, akong mga higala, kay ang kamot sa Dios mihikap kanako.
22 Why do you persecute me as God, and glut yourselves with my flesh?
Nganong gilutos man ninyo ako nga daw kamo ang Dios? Nganong wala man kamo matagbaw sa pagsakit sa akong unod?
23 Who will grant me that my words may be written? Who will grant me that they may be marked down in a book?
Oh, hinaot nga ang akong mga pulong mahisulat karon! Oh, hinaot nga gisulat kini sa libro!
24 With an iron pen and in a plate of lead, or else be graven with an instrument in flint stone.
Oh, hinaot nga pinaagi sa puthaw nga tinalinisan ug tingga ikulit kini diha sa bato hangtod sa hangtod!
25 For I know that my Redeemer liveth, and in the last day I shall rise out of the earth.
Apan alang kanako, nasayod ko nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan mobarog siya sa kalibotan;
26 And I shall be clothed again with my skin, and in my flesh I will see my God.
human ang akong panit, madunot kining lawasa, unya diha sa akong unod makita ko ang Dios.
27 Whom I myself shall see, and my eyes shall behold, and not another: this my hope is laid up in my bosom.
Makita ko siya, ako mismo makakita kaniya sa akong kiliran; makita ko siya sa akong mga mata, ug dili sama sa langyaw. Ang akong kidney mawala uban kanako.
28 Why then do you say now: Let us persecute him, and let us find occasion of word against him?
Kung moingon ka, 'Unsaon nato siya paglutos! Ang gamot sa iyang kagubot anaa kaniya,'
29 Flee then from the face of the sword, for the sword is the revenger of iniquities: and know ye that there is judgment.
angay kang mahadlok sa espada, kay ang kapungot nagdala sa silot sa espada, aron ka makahibalo nga adunay paghukom.”
