Job 17
1 My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
2 I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
3 Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man’s hand fight against me.
Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
4 Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
5 He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
6 He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
7 My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
8 The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
9 And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
10 Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
11 My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
12 They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Әгәр күтсәм, өйүм тәһтисара болиду; Мән қараңғулуққа орнумни раслаймән. (Sheol h7585)
14 If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
«Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
15 Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
