Job 17
1 My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
| روحم در هم شکسته، پایان زندگی من فرا رسیده و قبر آماده است تا مرا در خود جای دهد. |
2 I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
| مسخره‌کنندگان دور مرا گرفته‌اند. آنها را در همه جا می‌بینم. |
3 Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man’s hand fight against me.
| هیچ‌کس بر بی‌گناهی من گواهی نمی‌دهد زیرا تو ای خدا، به ایشان حکمت نداده‌ای تا بتوانند مرا یاری دهند. ای خدا، نگذار آنها پیروز شوند. |
4 Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
5 He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
| کسی که برای منفعت خویش بر ضد دوستانش سخن گوید، فرزندانش کور خواهند شد. |
6 He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
| خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم گردانیده است و آنها به صورتم تف می‌اندازند. |
7 My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
| چشمانم از گریه تار شده و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است. |
8 The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
| مردان درستکار وقتی مرا می‌بینند دچار حیرت می‌شوند. ولی سرانجام آدمهای بی‌گناه بر اشخاص نابکار پیروز خواهند شد، |
9 And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
| و پاکان و درستکاران پیش خواهند رفت و قویتر و قویتر خواهند شد. |
10 Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
| اگر می‌توانید استدلال بهتری ارائه کنید، گرچه در بین شما که مقابل من ایستاده‌اید آدم فهمیده‌ای نمی‌بینم. |
11 My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
| روزهای من سپری شده، امیدهایم به باد فنا رفته و آرزوهای دلم برآورده نشده است. |
12 They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
| دوستانم شب را روز و روز را شب می‌گویند! چگونه حقیقت را وارونه جلوه می‌دهند! |
| اگر بمیرم، در تاریکی فرو رفته و قبر را پدر و کرم را مادر و خواهر خود خواهم خواند. (Sheol h7585) |
14 If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
15 Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
| پس امید من کجاست؟ آیا کسی می‌تواند آن را پیدا کند؟ |
