Job 17
1 My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man’s hand fight against me.
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
