Job 16
1 Then Job answered, and said:
Eyüp şöyle yanıtladı:
2 I have often heard such things as these: you are all troublesome comforters.
“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Shall windy words have no end? or is it any trouble to thee to speak?
Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 I also could speak like you: and would God your soul were for my soul. I would comfort you also with words, and would wag my head over you.
Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.
5 I would strengthen you with my mouth, and would move my lips, as sparing you.
Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 But what shall I do? If I speak, my pain will not rest: and if I hold my peace, it will not depart from me.
“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?
7 But now my sorrow hath oppressed me, and all my limbs are brought to nothing.
Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.
8 My wrinkles bear witness against me, and a false speaker riseth up against my face, contradicting me.
Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 He hath gathered together his fury against me, and threatening me he hath gnashed with his teeth upon me: my enemy hath beheld me with terrible eyes.
Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 They have opened their mouths upon me, and reproaching me they have struck me on the cheek, they are filled with my pains.
İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.
11 God hath shut me up with the unjust man, and hath delivered me into the hands of the wicked.
Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.
12 I that was formerly so wealthy, am all on a sudden broken to pieces: he hath taken me by my neck, he hath broken me, and hath set me up to be his mark.
Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.
13 He hath compassed me round about with his lances, he hath wounded my loins, he hath not spared, and hath poured out my bowels on the earth.
Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.
14 He hath torn me with wound upon wound, he hath rushed in upon me like a giant.
Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 I have sowed sackcloth upon my skin, and have covered my flesh with ashes.
“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.
16 My face is swollen with weeping, and my eyelids are dim.
Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
17 These things have I suffered without the iniquity of my hand, when I offered pure prayers to God.
Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.
18 O earth, cover not thou my blood, neither let my cry find a hiding place in thee.
“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.
19 For behold my witness is in heaven, and he that knoweth my conscience is on high.
Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.
20 My friends are full of words: my eye poureth out tears to God.
Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;
21 And O that a man might so be judged with God, as the son of man is judged with his companion!
Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 For behold short years pass away and I am walking in a path by which I shall not return.
“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
