Job 16

1 Then Job answered, and said:

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

2 I have often heard such things as these: you are all troublesome comforters.

Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

3 Shall windy words have no end? or is it any trouble to thee to speak?

Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

4 I also could speak like you: and would God your soul were for my soul. I would comfort you also with words, and would wag my head over you.

Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

5 I would strengthen you with my mouth, and would move my lips, as sparing you.

Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

6 But what shall I do? If I speak, my pain will not rest: and if I hold my peace, it will not depart from me.

Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

7 But now my sorrow hath oppressed me, and all my limbs are brought to nothing.

Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

8 My wrinkles bear witness against me, and a false speaker riseth up against my face, contradicting me.

At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

9 He hath gathered together his fury against me, and threatening me he hath gnashed with his teeth upon me: my enemy hath beheld me with terrible eyes.

Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

10 They have opened their mouths upon me, and reproaching me they have struck me on the cheek, they are filled with my pains.

Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

11 God hath shut me up with the unjust man, and hath delivered me into the hands of the wicked.

Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

12 I that was formerly so wealthy, am all on a sudden broken to pieces: he hath taken me by my neck, he hath broken me, and hath set me up to be his mark.

Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

13 He hath compassed me round about with his lances, he hath wounded my loins, he hath not spared, and hath poured out my bowels on the earth.

Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

14 He hath torn me with wound upon wound, he hath rushed in upon me like a giant.

Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

15 I have sowed sackcloth upon my skin, and have covered my flesh with ashes.

Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

16 My face is swollen with weeping, and my eyelids are dim.

Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

17 These things have I suffered without the iniquity of my hand, when I offered pure prayers to God.

Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

18 O earth, cover not thou my blood, neither let my cry find a hiding place in thee.

Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

19 For behold my witness is in heaven, and he that knoweth my conscience is on high.

Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

20 My friends are full of words: my eye poureth out tears to God.

Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

21 And O that a man might so be judged with God, as the son of man is judged with his companion!

Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

22 For behold short years pass away and I am walking in a path by which I shall not return.

Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.