Job 13
1 Behold my eye hath seen all these things, and my ear hath heard them, and I have understood them all.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 According to your knowledge I also know: neither am I inferior to you.
3 But yet I will speak to the Almighty, and I desire to reason with God.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 Having first shewn that you are forgers of lies, and maintainers of perverse opinions.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 And I wish you would hold your peace, that you might be thought to be wise men.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Hear ye therefore my reproof, and attend to the judgment of my lips.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Hath God any need of your lie, that you should speak deceitfully for him?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Do you accept his person, and do you endeavour to judge for God?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 Or shall it please him, from whom nothing can be concealed? or shall he be deceived as a man, with your deceitful dealings?
10 He shall reprove you, because in secret you accept his person.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 As soon as he shall move himself, he shall trouble you: and his dread shall fall upon you.
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Your remembrance shall be compared to ashes, and your necks shall be brought to clay.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Hold your peace a little while, that I may speak whatsoever my mind shall suggest to me.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Why do I tear my flesh with my teeth, and carry my soul in my hands?
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Although he should bill me, I will trust in him: but yet I will reprove my ways in his sight.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 And he shall be my saviour: for no hypocrite shall come before his presence.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Hear ye my speech, and receive with Sour ears hidden truths.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 If I shall be judged, I know that I shall be found just.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Who is he that will plead against me? let him come: why am I consumed holding my peace?
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Two things only do not to me, and then from thy face I shall not be hid:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Withdraw thy hand far from me, and let not thy dread terrify me.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Call me, and I will answer thee: or else I will speak, and do thou answer me.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 How many are my iniquities and sins? make me know my crimes and offences.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Why hidest thou thy face, and thinkest me thy enemy?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Against a leaf, that is carried away with the wind, thou shewest thy power, and thou pursuest a dry straw.
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 For thou writest bitter things against me, and wilt consume me for the sins of my youth.
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 Thou hast put my feet in the stocks, and hast observed all my paths, and hast considered the steps of my feet:
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 Who am to be consumed as rottenness, and as a garment that is moth-eaten.
