Job 13

1 Behold my eye hath seen all these things, and my ear hath heard them, and I have understood them all.

۱ «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است.

2 According to your knowledge I also know: neither am I inferior to you.

۲ چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

3 But yet I will speak to the Almighty, and I desire to reason with God.

۳ لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم.

4 Having first shewn that you are forgers of lies, and maintainers of perverse opinions.

۴ اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید.

5 And I wish you would hold your peace, that you might be thought to be wise men.

۵ کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

6 Hear ye therefore my reproof, and attend to the judgment of my lips.

۶ پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید.

7 Hath God any need of your lie, that you should speak deceitfully for him?

۷ آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟

8 Do you accept his person, and do you endeavour to judge for God?

۸ آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟

9 Or shall it please him, from whom nothing can be concealed? or shall he be deceived as a man, with your deceitful dealings?

۹ آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید.

10 He shall reprove you, because in secret you accept his person.

۱۰ البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید.

11 As soon as he shall move himself, he shall trouble you: and his dread shall fall upon you.

۱۱ آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟

12 Your remembrance shall be compared to ashes, and your necks shall be brought to clay.

۱۲ ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است.

13 Hold your peace a little while, that I may speak whatsoever my mind shall suggest to me.

۱۳ «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود.

14 Why do I tear my flesh with my teeth, and carry my soul in my hands?

۱۴ چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟

15 Although he should bill me, I will trust in him: but yet I will reprove my ways in his sight.

۱۵ اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

16 And he shall be my saviour: for no hypocrite shall come before his presence.

۱۶ این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود.

17 Hear ye my speech, and receive with Sour ears hidden truths.

۱۷ بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد.

18 If I shall be judged, I know that I shall be found just.

۱۸ اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

19 Who is he that will plead against me? let him come: why am I consumed holding my peace?

۱۹ کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

20 Two things only do not to me, and then from thy face I shall not be hid:

۲۰ فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت.

21 Withdraw thy hand far from me, and let not thy dread terrify me.

۲۱ دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

22 Call me, and I will answer thee: or else I will speak, and do thou answer me.

۲۲ آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده.

23 How many are my iniquities and sins? make me know my crimes and offences.

۲۳ خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

24 Why hidest thou thy face, and thinkest me thy enemy?

۲۴ چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟

25 Against a leaf, that is carried away with the wind, thou shewest thy power, and thou pursuest a dry straw.

۲۵ آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟

26 For thou writest bitter things against me, and wilt consume me for the sins of my youth.

۲۶ زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

27 Thou hast put my feet in the stocks, and hast observed all my paths, and hast considered the steps of my feet:

۲۷ و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

28 Who am to be consumed as rottenness, and as a garment that is moth-eaten.

۲۸ و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.