Hebrews 9
1 The former indeed had also justifications of divine service, and a worldly sanctuary.
ส ปฺรถโม นิยม อาราธนายา วิวิธรีติภิไรหิกปวิตฺรสฺถาเนน จ วิศิษฺฏ อาสีตฺฯ
2 For there was a tabernacle made the first, wherein were the candlesticks, and the table, and the setting forth of loaves, which is called the holy.
ยโต ทูษฺยเมกํ นิรมียต ตสฺย ปฺรถมโกษฺฐสฺย นาม ปวิตฺรสฺถานมิตฺยาสีตฺ ตตฺร ทีปวฺฤกฺโษ โภชนาสนํ ทรฺศนียปูปานำ เศฺรณี จาสีตฺฯ
3 And after the second veil, the tabernacle, which is called the holy of holies:
ตตฺปศฺจาทฺ ทฺวิตียายาสฺติรษฺกริณฺยา อภฺยนฺตเร 'ติปวิตฺรสฺถานมิตินามกํ โกษฺฐมาสีตฺ,
4 Having a golden censer, and the ark of the testament covered about on every part with gold, in which was a golden pot that had manna, and the rod of Aaron, that had blossomed, and the tables of the testament.
ตตฺร จ สุวรฺณมโย ธูปาธาร: ปริต: สุวรฺณมณฺฑิตา นิยมมญฺชูษา จาสีตฺ ตนฺมเธฺย มานฺนายา: สุวรฺณฆโฏ หาโรณสฺย มญฺชริตทณฺฑสฺตกฺษิเตา นิยมปฺรสฺตเรา,
5 And over it were the cherubims of glory overshadowing the propitiatory: of which it is not needful to speak now particularly.
ตทุปริ จ กรุณาสเน ฉายาการิเณา เตโชมเยา กิรูพาวาสฺตามฺ, เอเตษำ วิเศษวฺฤตฺตานฺตกถนาย นายํ สมย: ฯ
6 Now these things being thus ordered, into the first tabernacle the priests indeed always entered, accomplishing the offices of sacrifices.
เอเตษฺวีทฺฤกฺ นิรฺมฺมิเตษุ ยาชกา อีศฺวรเสวามฺ อนุติษฺฐนโต ทูษฺยสฺย ปฺรถมโกษฺฐํ นิตฺยํ ปฺรวิศนฺติฯ
7 But into the second, the high priest alone, once a year: not without blood, which he offereth for his own, and the people’s ignorance:
กินฺตุ ทฺวิตียํ โกษฺฐํ ปฺรติวรฺษมฺ เอกกฺฤตฺว เอกากินา มหายาชเกน ปฺรวิศฺยเต กินฺตฺวาตฺมนิมิตฺตํ โลกานามฺ อชฺญานกฺฤตปาปานาญฺจ นิมิตฺตมฺ อุตฺสรฺชฺชนียํ รุธิรมฺ อนาทาย เตน น ปฺรวิศฺยเตฯ
8 The Holy Ghost signifying this, that the way into the holies was not yet made manifest, whilst the former tabernacle was yet standing.
อิตฺยเนน ปวิตฺร อาตฺมา ยตฺ ชฺญาปยติ ตทิทํ ตตฺ ปฺรถมํ ทูษฺยํ ยาวตฺ ติษฺฐติ ตาวตฺ มหาปวิตฺรสฺถานคามี ปนฺถา อปฺรกาศิตสฺติษฺฐติฯ
9 Which is a parable of the time present: according to which gifts and sacrifices are offered, which can not, as to the conscience, make him perfect that serveth, only in meats and in drinks,
ตจฺจ ทูษฺยํ วรฺตฺตมานสมยสฺย ทฺฤษฺฏานฺต: , ยโต เหโต: สามฺปฺรตํ สํโศธนกาลํ ยาวทฺ ยนฺนิรูปิตํ ตทนุสาราตฺ เสวาการิโณ มานสิกสิทฺธิกรเณ'สมรฺถาภิ:
10 And divers washings, and justices of the flesh laid on them until the time of correction.
เกวลํ ขาทฺยเปเยษุ วิวิธมชฺชเนษุ จ ศารีริกรีติภิ รฺยุกฺตานิ ไนเวทฺยานิ พลิทานานิ จ ภวนฺติฯ
11 But Christ, being come an high priest of the good things to come, by a greater and more perfect tabernacle not made with hand, that is, not of this creation:
อปรํ ภาวิมงฺคลานำ มหายาชก: ขฺรีษฺฏ อุปสฺถายาหสฺตนิรฺมฺมิเตนารฺถต เอตตฺสฺฤษฺเฏ รฺพหิรฺภูเตน เศฺรษฺเฐน สิทฺเธน จ ทูเษฺยณ คตฺวา
12 Neither by the blood of goats, or of calves, but by his own blood, entered once into the holies, having obtained eternal redemption. (aiōnios g166)
ฉาคานำ โควตฺสานำ วา รุธิรมฺ อนาทาย สฺวียรุธิรมฺ อาทาไยกกฺฤตฺว เอว มหาปวิตฺรสฺถานํ ปฺรวิศฺยานนฺตกาลิกำ มุกฺตึ ปฺราปฺตวานฺฯ (aiōnios g166)
13 For if the blood of goats and of oxen, and the ashes of an heifer being sprinkled, sanctify such as are defiled, to the cleansing of the flesh:
วฺฤษฉาคานำ รุธิเรณ ควีภสฺมน: ปฺรกฺเษเปณ จ ยทฺยศุจิโลกา: ศารีริศุจิตฺวาย ปูยนฺเต,
14 How much more shall the blood of Christ, who by the Holy Ghost offered himself unspotted unto God, cleanse our conscience from dead works, to serve the living God? (aiōnios g166)
ตรฺหิ กึ มนฺยเธฺว ย: สทาตเนนาตฺมนา นิษฺกลงฺกพลิมิว สฺวเมเวศฺวราย ทตฺตวานฺ, ตสฺย ขฺรีษฺฏสฺย รุธิเรณ ยุษฺมากํ มนำสฺยมเรศฺวรสฺย เสวาไย กึ มฺฤตฺยุชนเกภฺย: กรฺมฺมโภฺย น ปวิตฺรีการิษฺยนฺเต? (aiōnios g166)
15 And therefore he is the mediator of the new testament: that by means of his death, for the redemption of those transgressions, which were under the former testament, they that are called may receive the promise of eternal inheritance. (aiōnios g166)
ส นูตนนิยมสฺย มธฺยโสฺถ'ภวตฺ ตสฺยาภิปฺราโย'ยํ ยตฺ ปฺรถมนิยมลงฺฆนรูปปาเปโภฺย มฺฤตฺยุนา มุกฺเตา ชาตายามฺ อาหูตโลกา อนนฺตกาลียสมฺปท: ปฺรติชฺญาผลํ ลเภรนฺฯ (aiōnios g166)
16 For where there is a testament, the death of the testator must of necessity come in.
ยตฺร นิยโม ภวติ ตตฺร นิยมสาธกสฺย พเล รฺมฺฤตฺยุนา ภวิตวฺยํฯ
17 For a testament is of force, after men are dead: otherwise it is as yet of no strength, whilst the testator liveth.
ยโต หเตน พลินา นิยม: สฺถิรีภวติ กินฺตุ นิยมสาธโก พลิ รฺยาวตฺ ชีวติ ตาวตฺ นิยโม นิรรฺถกสฺติษฺฐติฯ
18 Whereupon neither was the first indeed dedicated without blood.
ตสฺมาตฺ ส ปูรฺวฺวนิยโม'ปิ รุธิรปาตํ วินา น สาธิต: ฯ
19 For when every commandment of the law had been read by Moses to all the people, he took the blood of calves and goats, with water, and scarlet wool and hyssop, and sprinkled both the book itself and all the people,
ผลต: สรฺวฺวโลกานฺ ปฺรติ วฺยวสฺถานุสาเรณ สรฺวฺวา อาชฺญา: กถยิตฺวา มูสา ชเลน สินฺทูรวรฺณโลมฺนา เอโษวตฺฤเณน จ สารฺทฺธํ โควตฺสานำ ฉาคานาญฺจ รุธิรํ คฺฤหีตฺวา คฺรนฺเถ สรฺวฺวโลเกษุ จ ปฺรกฺษิปฺย พภาเษ,
20 Saying: This is the blood of the testament, which God hath enjoined unto you.
ยุษฺมานฺ อธีศฺวโร ยํ นิยมํ นิรูปิตวานฺ ตสฺย รุธิรเมตตฺฯ
21 The tabernacle also and all the vessels of the ministry, in like manner, he sprinkled with blood.
ตทฺวตฺ ส ทูเษฺย'ปิ เสวารฺถเกษุ สรฺวฺวปาเตฺรษุ จ รุธิรํ ปฺรกฺษิปฺตวานฺฯ
22 And almost all things, according to the law, are cleansed with blood: and without shedding of blood there is no remission.
อปรํ วฺยวสฺถานุสาเรณ ปฺรายศ: สรฺวฺวาณิ รุธิเรณ ปริษฺกฺริยนฺเต รุธิรปาตํ วินา ปาปโมจนํ น ภวติ จฯ
23 It is necessary therefore that the patterns of heavenly things should be cleansed with these: but the heavenly things themselves with better sacrifices than these.
อปรํ ยานิ สฺวรฺคียวสฺตูนำ ทฺฤษฺฏานฺตาเสฺตษามฺ เอไต: ปาวนมฺ อาวศฺยกมฺ อาสีตฺ กินฺตุ สากฺษาตฺ สฺวรฺคียวสฺตูนามฺ เอเตภฺย: เศฺรษฺเฐ รฺพลิทาไน: ปาวนมาวศฺยกํฯ
24 For Jesus is not entered into the holies made with hands, the patterns of the true: but into heaven itself, that he may appear now in the presence of God for us.
ยต: ขฺรีษฺฏ: สตฺยปวิตฺรสฺถานสฺย ทฺฤษฺฏานฺตรูปํ หสฺตกฺฤตํ ปวิตฺรสฺถานํ น ปฺรวิษฺฏวานฺ กินฺตฺวสฺมนฺนิมิตฺตมฺ อิทานีมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อุปสฺถาตุํ สฺวรฺคเมว ปฺรวิษฺฏ: ฯ
25 Nor yet that he should offer himself often, as the high priest entereth into the holies, every year with the blood of others:
ยถา จ มหายาชก: ปฺรติวรฺษํ ปรโศณิตมาทาย มหาปวิตฺรสฺถานํ ปฺรวิศติ ตถา ขฺรีษฺเฏน ปุน: ปุนราตฺโมตฺสรฺโค น กรฺตฺตวฺย: ,
26 For then he ought to have suffered often from the beginning of the world: but now once at the end of ages, he hath appeared for the destruction of sin, by the sacrifice of himself. (aiōn g165)
กรฺตฺตเวฺย สติ ชคต: สฺฤษฺฏิกาลมารภฺย พหุวารํ ตสฺย มฺฤตฺยุโภค อาวศฺยโก'ภวตฺ; กินฺตฺวิทานีํ ส อาตฺโมตฺสรฺเคณ ปาปนาศารฺถมฺ เอกกฺฤโตฺว ชคต: เศษกาเล ปฺรจกาเศฯ (aiōn g165)
27 And as it is appointed unto men once to die, and after this the judgment:
อปรํ ยถา มานุษไสฺยกกฺฤโตฺว มรณํ ตตฺ ปศฺจาทฺ วิจาโร นิรูปิโต'สฺติ,
28 So also Christ was offered once to exhaust the sins of many; the second time he shall appear without sin to them that expect him unto salvation.
ตทฺวตฺ ขฺรีษฺโฏ'ปิ พหูนำ ปาปวหนารฺถํ พลิรูเปไณกกฺฤตฺว อุตฺสสฺฤเช, อปรํ ทฺวิตียวารํ ปาปาทฺ ภินฺน: สนฺ เย ตํ ปฺรตีกฺษนฺเต เตษำ ปริตฺราณารฺถํ ทรฺศนํ ทาสฺยติฯ
