Hebrews 10
1 For the law having a shadow of the good things to come, not the very image of the things; by the selfsame sacrifices which they offer continually every year, can never make the comers thereunto perfect:
σκιαν γαρ εχων ο νομος των μελλοντων αγαθων ουκ αυτην την εικονα των πραγματων κατ ενιαυτον ταις αυταις θυσιαις ας προσφερουσιν εις το διηνεκες ουδεποτε δυναται τους προσερχομενους τελειωσαι
2 For then they would have ceased to be offered: because the worshippers once cleansed should have no conscience of sin any longer:
επει αν επαυσαντο προσφερομεναι δια το μηδεμιαν εχειν ετι συνειδησιν αμαρτιων τους λατρευοντας απαξ κεκαθαρμενους
3 But in them there is made a commemoration of sins every year.
αλλ εν αυταις αναμνησις αμαρτιων κατ ενιαυτον
4 For it is impossible that with the blood of oxen and goats sin should be taken away.
αδυνατον γαρ αιμα ταυρων και τραγων αφαιρειν αμαρτιας
5 Wherefore when he cometh into the world, he saith: Sacrifice and oblation thou wouldest not: but a body thou hast fitted to me:
διο εισερχομενος εις τον κοσμον λεγει θυσιαν και προσφοραν ουκ ηθελησας σωμα δε κατηρτισω μοι
6 Holocausts for sin did not please thee.
ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ευδοκησας
7 Then said I: Behold I come: in the head of the book it is written of me: that I should do thy will, O God.
τοτε ειπον ιδου ηκω εν κεφαλιδι βιβλιου γεγραπται περι εμου του ποιησαι ο θεος το θελημα σου
8 In saying before, Sacrifices, and oblations, and holocausts for sin thou wouldest not, neither are they pleasing to thee, which are offered according to the law.
ανωτερον λεγων οτι θυσιαν και προσφοραν και ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ηθελησας ουδε ευδοκησας αιτινες κατα τον νομον προσφερονται
9 Then said I: Behold, I come to do thy will, O God: he taketh away the first, that he may establish that which followeth.
τοτε ειρηκεν ιδου ηκω του ποιησαι ο θεος το θελημα σου αναιρει το πρωτον ινα το δευτερον στηση
10 In the which will, we are sanctified by the oblation of the body of Jesus Christ once.
εν ω θεληματι ηγιασμενοι εσμεν δια της προσφορας του σωματος του ιησου χριστου εφαπαξ
11 And every priest indeed standeth daily ministering, and often offering the same sacrifices, which can never take away sins.
και πας μεν ιερευς εστηκεν καθ ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας αιτινες ουδεποτε δυνανται περιελειν αμαρτιας
12 But this man offering one sacrifice for sins, for ever sitteth on the right hand of God,
αυτος δε μιαν υπερ αμαρτιων προσενεγκας θυσιαν εις το διηνεκες εκαθισεν εν δεξια του θεου
13 From henceforth expecting, until his enemies be made his footstool.
το λοιπον εκδεχομενος εως τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου
14 For by one oblation he hath perfected for ever them that are sanctified.
μια γαρ προσφορα τετελειωκεν εις το διηνεκες τους αγιαζομενους
15 And the Holy Ghost also doth testify this to us. For after that he said:
μαρτυρει δε ημιν και το πνευμα το αγιον μετα γαρ το προειρηκεναι
16 And this is the testament which I will make unto them after those days, saith the Lord. I will give my laws in their hearts, and on their minds will I write them:
αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι προς αυτους μετα τας ημερας εκεινας λεγει κυριος διδους νομους μου επι καρδιας αυτων και επι των διανοιων αυτων επιγραψω αυτους
17 And their sins and iniquities I will remember no more.
και των αμαρτιων αυτων και των ανομιων αυτων ου μη μνησθω ετι
18 Now where there is a remission of these, there is no more an oblation for sin.
οπου δε αφεσις τουτων ουκετι προσφορα περι αμαρτιας
19 Having therefore, brethren, a confidence in the entering into the holies by the blood of Christ;
εχοντες ουν αδελφοι παρρησιαν εις την εισοδον των αγιων εν τω αιματι ιησου
20 A new and living way which he hath dedicated for us through the veil, that is to say, his flesh,
ην ενεκαινισεν ημιν οδον προσφατον και ζωσαν δια του καταπετασματος τουτ εστιν της σαρκος αυτου
21 And a high priest over the house of God:
και ιερεα μεγαν επι τον οικον του θεου
22 Let us draw near with a true heart in fulness of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with clean water.
προσερχωμεθα μετα αληθινης καρδιας εν πληροφορια πιστεως ερραντισμενοι τας καρδιας απο συνειδησεως πονηρας και λελουμενοι το σωμα υδατι καθαρω
23 Let us hold fast the confession of our hope without wavering (for he is faithful that hath promised),
κατεχωμεν την ομολογιαν της ελπιδος ακλινη πιστος γαρ ο επαγγειλαμενος
24 And let us consider one another, to provoke unto charity and to good works:
και κατανοωμεν αλληλους εις παροξυσμον αγαπης και καλων εργων
25 Not forsaking our assembly, as some are accustomed; but comforting one another, and so much the more as you see the day approaching.
μη εγκαταλειποντες την επισυναγωγην εαυτων καθως εθος τισιν αλλα παρακαλουντες και τοσουτω μαλλον οσω βλεπετε εγγιζουσαν την ημεραν
26 For if we sin wilfully after having the knowledge of the truth, there is now left no sacrifice for sins,
εκουσιως γαρ αμαρτανοντων ημων μετα το λαβειν την επιγνωσιν της αληθειας ουκετι περι αμαρτιων απολειπεται θυσια
27 But a certain dreadful expectation of judgment, and the rage of a fire which shall consume the adversaries.
φοβερα δε τις εκδοχη κρισεως και πυρος ζηλος εσθιειν μελλοντος τους υπεναντιους
28 A man making void the law of Moses, dieth without any mercy under two or three witnesses:
αθετησας τις νομον μωσεως χωρις οικτιρμων επι δυσιν η τρισιν μαρτυσιν αποθνησκει
29 How much more, do you think he deserveth worse punishments, who hath trodden under foot the Son of God, and hath esteemed the blood of the testament unclean, by which he was sanctified, and hath offered an affront to the Spirit of grace?
ποσω δοκειτε χειρονος αξιωθησεται τιμωριας ο τον υιον του θεου καταπατησας και το αιμα της διαθηκης κοινον ηγησαμενος εν ω ηγιασθη και το πνευμα της χαριτος ενυβρισας
30 For we know him that hath said: Vengeance belongeth to me, and I will repay. And again: The Lord shall judge his people.
οιδαμεν γαρ τον ειποντα εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος και παλιν κυριος κρινει τον λαον αυτου
31 It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.
φοβερον το εμπεσειν εις χειρας θεου ζωντος
32 But call to mind the former days, wherein, being illuminated, you endured a great fight of afflictions.
αναμιμνησκεσθε δε τας προτερον ημερας εν αις φωτισθεντες πολλην αθλησιν υπεμεινατε παθηματων
33 And on the one hand indeed, by reproaches and tribulations, were made a gazingstock; and on the other, became companions of them that were used in such sort.
τουτο μεν ονειδισμοις τε και θλιψεσιν θεατριζομενοι τουτο δε κοινωνοι των ουτως αναστρεφομενων γενηθεντες
34 For you both had compassion on them that were in bands, and took with joy the being stripped of your own goods, knowing that you have a better and a lasting substance.
και γαρ τοις δεσμοις μου συνεπαθησατε και την αρπαγην των υπαρχοντων υμων μετα χαρας προσεδεξασθε γινωσκοντες εχειν εν εαυτοις κρειττονα υπαρξιν εν ουρανοις και μενουσαν
35 Do not therefore lose your confidence, which hath a great reward.
μη αποβαλητε ουν την παρρησιαν υμων ητις εχει μισθαποδοσιαν μεγαλην
36 For patience is necessary for you; that, doing the will of God, you may receive the promise.
υπομονης γαρ εχετε χρειαν ινα το θελημα του θεου ποιησαντες κομισησθε την επαγγελιαν
37 For yet a little and a very little while, and he that is to come, will come, and will not delay.
ετι γαρ μικρον οσον οσον ο ερχομενος ηξει και ου χρονιει
38 But my just man liveth by faith; but if he withdraw himself, he shall not please my soul.
ο δε δικαιος εκ πιστεως ζησεται και εαν υποστειληται ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω
39 But we are not the children of withdrawing unto perdition, but of faith to the saving of the soul.
ημεις δε ουκ εσμεν υποστολης εις απωλειαν αλλα πιστεως εις περιποιησιν ψυχης
