< Acts 6 >

1 And in those days, the number of the disciples increasing, there arose a murmuring of the Greeks against the Hebrews, for that their widows were neglected in the daily ministration.
و در آن ایام چون شاگردان زیاد شدند، هلینستیان از عبرانیان شکایت بردند که بیوه‌زنان ایشان در خدمت یومیه بی‌بهره می‌ماندند.۱
2 Then the twelve calling together the multitude of the disciples, said: It is not reason that we should leave the word of God, and serve tables.
پس آن دوازده، جماعت شاگردان راطلبیده، گفتند: «شایسته نیست که ما کلام خدا راترک کرده، مائده‌ها را خدمت کنیم.۲
3 Wherefore, brethren, look ye out among you seven men of good reputation, full of the Holy Ghost and wisdom, whom we may appoint over this business.
لهذا‌ای برادران هفت نفر نیک نام و پر از روح‌القدس وحکمت را از میان خود انتخاب کنید تا ایشان را براین مهم بگماریم.۳
4 But we will give ourselves continually to prayer, and to the ministry of the word.
اما ما خود را به عبادت وخدمت کلام خواهیم سپرد.»۴
5 And the saying was liked by all the multitude. And they chose Stephen, a man full of faith, and of the Holy Ghost, and Philip, and Prochorus, and Nicanor, and Timon, and Parmenas, and Nicolas, a proselyte of Antioch.
پس تمام جماعت بدین سخن رضا دادند و استیفان مردی پر از ایمان و روح‌القدس و فیلپس و پروخرس و نیکانور وتیمون و پرمیناس و نیقولاوس جدید، از اهل انطاکیه را انتخاب کرده،۵
6 These they set before the apostles; and they praying, imposed hands upon them.
ایشان را در حضوررسولان برپا بداشتند و دعا کرده، دست بر ایشان گذاشتند.۶
7 And the word of the Lord increased; and the number of the disciples was multiplied in Jerusalem exceedingly: a great multitude also of the priests obeyed the faith.
و کلام خدا ترقی نمود و عددشاگردان در اورشلیم بغایت می‌افزود و گروهی عظیم از کهنه مطیع ایمان شدند.۷
8 And Stephen, full of grace and fortitude, did great wonders and signs among the people.
اما استیفان پر از فیض و قوت شده، آیات ومعجزات عظیمه در میان مردم از او ظاهر می‌شد.۸
9 Now there arose some of that which is called the synagogue of the Libertines, and of the Cyrenians, and of the Alexandrians, and of them that were of Cilicia and Asia, disputing with Stephen.
و تنی چند از کنیسه‌ای که مشهور است به کنیسه لیبرتینیان و قیروانیان و اسکندریان و ازاهل قلیقیا و آسیا برخاسته، با استیفان مباحثه می‌کردند،۹
10 And they were not able to resist the wisdom and the spirit that spoke.
و با آن حکمت و روحی که او سخن می‌گفت، یارای مکالمه نداشتند.۱۰
11 Then they suborned men to say, they had heard him speak words of blasphemy against Moses and against God.
پس چند نفررا بر این داشتند که بگویند: «این شخص راشنیدیم که به موسی و خدا سخن کفرآمیزمی گفت.»۱۱
12 And they stirred up the people, and the ancients, and the scribes; and running together, they took him, and brought him to the council.
پس قوم و مشایخ و کاتبان راشورانیده، بر سر وی تاختند و او را گرفتار کرده، به مجلس حاضر ساختند.۱۲
13 And they set up false witnesses, who said: This man ceaseth not to speak words against the holy place and the law.
و شهود کذبه برپاداشته، گفتند که «این شخص از گفتن سخن کفرآمیز بر این مکان مقدس و تورات دست برنمی دارد.۱۳
14 For we have heard him say, that this Jesus of Nazareth shall destroy this place, and shall change the traditions which Moses delivered unto us.
زیرا او را شنیدیم که می‌گفت این عیسی ناصری این مکان را تباه سازد و رسومی راکه موسی به ما سپرد، تغییر خواهد داد.»۱۴
15 And all that sat in the council, looking on him, saw his face as if it had been the face of an angel.
و همه کسانی که در مجلس حاضر بودند، بر او چشم دوخته، صورت وی را مثل صورت فرشته دیدند.۱۵

< Acts 6 >