Acts 24
1 And after five days the high priest Ananias came down, with some of the ancients, and one Tertullus an orator, who went to the governor against Paul.
Проджиля панч дивэ, и англуно рашай Анания койсавэ пхурэдэрэнца тай манушэґа пав лавэ Тертулло, саво розлэласпэ дэ римско упхэнима, авиля дэ Кесария, соб тэ дошарэ Павло англа барэдэрэ.
2 And Paul being called for, Tertullus began to accuse him, saying: Whereas through thee we live in much peace, and many things are rectified by thy providence,
Кала Павло андэ, Тертулло ачиля тэ дошарэ лэ.
3 We accept it always and in all places, most excellent Felix, with all thanksgiving.
— Пативало Феликсо! Наис тути пала пачя, сави ту дэх амэнди и пала кода, со тердан важ амарэн манушэн пэхкиря баря годяґа.
4 But that I be no further tedious to thee, I desire thee of thy clemency to hear us in few words.
Соб бут тэ на зарицарах тут, мэ мангав тэ дэх амэнди набут вряма и тэ вышунэх амэн пав тирэ мищима.
5 We have found this to be a pestilent man, and raising seditions among all the Jews throughout the world, and author of the sedition of the sect of the Nazarenes.
Амэ бинах кадэлэ мануш бидаґа дэ амари пачя. Вов подваздэл иудеен пав всавири люмля тай исин пхурэдэр дэ назариенгоро стидэмо.
6 Who also hath gone about to profane the temple: whom, we having apprehended, would also have judged according to our law.
Вов камля тэ маґрисарэ храмо, нэ амэ схутилдэ лэ.
7 But Lysias the tribune coming upon us, with great violence took him away out of our hands;
8 Commanding his accusers to come to thee: of whom thou mayest thyself, by examination, have knowledge of all these things, whereof we accuse him.
Кала ту допхучеґа лэ, ту еджино уджянэґа пала вса, дэ со амэ лэ дошарах.
9 And the Jews also added, and said that these things were so.
Иудея ж подрицардэ лэ тай пхэндэ, со лэхкэрэ лава исин чячимо.
10 Then Paul answered, (the governor making a sign to him to speak: ) Knowing that for many years thou hast been judge over this nation, I will with good courage answer for myself.
Барэдэр сикавда Павлости, соб вов тэ пхэнэл. И Павло пхэнда: — Мэ джянав, со ту бут бэрша сундисарэх амаро народо. Колэсти лошало тэ пхэнэ лав англа тут, соб тэ сикавэ пэхкоро чячимо.
11 For thou mayest understand, that there are yet but twelve days, since I went up to adore in Jerusalem:
Тути напхаро авэла тэ уджянэ, со пашэ дэшудуй дивэ павпалэ мэ авилём тэ тэлё дэ Ерусалимо.
12 And neither in the temple did they find me disputing with any man, or causing any concourse of the people, neither in the synagogues, nor in the city:
Кодэла, савэ дошарэн ман, на дыкхле, соб мэ хаваспэ каґась дэ храмо чи подваздавас манушэн дэ синагоги чи дэ форо.
13 Neither can they prove unto thee the things whereof they now accuse me.
Лэндэ на выджяла тэ допхэнэ кода, пала со вонэ дошарэн ман.
14 But this I confess to thee, that according to the way, which they call a heresy, so do I serve the Father and my God, believing all things which are written in the law and the prophets:
Мэ прыджянав, со джяв чячюнэ Дромэґа, саво вонэ акхарэн хохавимаґа. Мэ тэлював Дэвлэсти амарэ дадэнгоро и патяв всавэрэсти, со искриисардо дэ Упхэнима тай дэ Англунарен.
15 Having hope in God, which these also themselves look for, that there shall be a resurrection of the just and unjust.
Мандэ кади ж исин надия пэ Дэвлэ, сар и кадэлэ манушэндэ. Надия пэ кода, со отджювдёна мулэндар сар патякунэ, кади ж напатякунэ.
16 And herein do I endeavour to have always a conscience without offence toward God, and towards men.
Колэсти прытховав всавири зор, соб муро їло всавири вряма тэ авэл жужо англа Дэвлэ и англа манушэн.
17 Now after many years, I came to bring alms to my nation, and offerings, and vows.
Набут бэршэн мэ на слём дэ Ерусалимо, ай тунчи авилём пордэ, соб тэ пэрэдэ мурэ народости даро важ чёрорэн и тэ анэ жэртвы.
18 In which I was found purified in the temple: neither with multitude, nor with tumult.
Вонэ аракхле ман дэ храмо, кала мэ жужараваспэ. Нэ котэ на сля нисави гроза манушэн тай нисаво гвалто.
19 But certain Jews of Asia, who ought to be present before thee, and to accuse, if they had any thing against me:
Тунчи авиле койсавэ иудея Цыкня Азиятар. Акэ лэнди трэбуни сля тэ авэ катэ, соб тэ дошарэ ман, кала лэндэ сось исин пэ ман.
20 Or let these men themselves say, if they found in me any iniquity, when standing before the council,
Чи мэк кодэла, ко исин катэ, пхэнэна, сави дош вонэ аракхле дэ ман, кала ман допхучелас Синедрионо.
21 Except it be for this one voice only that I cried, standing among them, Concerning the resurrection of the dead am I judged this day by you.
Чи мэ дошало дэ кодэлэ, со типисилём: «Ман сундисарэн пала кода, со мэ патяв дэ отджюндивимо мулэндар»?
22 And Felix put them off, having most certain knowledge of this way, saying: When Lysias the tribune shall come down, I will hear you.
Феликсо, саво мишто джянэлас пала Дром, оттховда кадэва рындо. — Мэ пхэнава лав пав тумаро рындо, кала авэла пханглякоро пхурэдэр Лисии, — дэдуманя вов.
23 And he commanded a centurion to keep him, and that he should be easy, and that he should not prohibit any of his friends to minister unto him.
Вов прыпхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти, соб халавдэ тэ дыкхэн пала Павло, нэ и тэ дэн лэсти набут воля и тэ на запхэнэн лэхкэрэ амалэнди тэ лашарэ лэхкэрэ рындуря.
24 And after some days, Felix, coming with Drusilla his wife, who was a Jew, sent for Paul, and heard of him the faith, that is in Christ Jesus.
Проджиля набут дивэ, тай Феликсо авиля пэхкиря ромняґа, сави сля иудеянка пав лавэ Друзилла, и бичалда пала Павло, соб тэ пошунэ пала лэхкоро патявимо дэ Исусо Христо.
25 And as he treated of justice, and chastity, and of the judgment to come, Felix being terrified, answered: For this time, go thy way: but when I have a convenient time, I will send for thee.
Кала Павло ачиля тэ дэдумэ пала джювимо пав чячима, пала кода, со трэбуни мишто тэ дыкхэ пала пэ и пала сындо, саво авэла, Феликсо пэрэдаравдапэ тай пхэнда: — Хутилэла пэ авдивэ, джя! Сар трэбуни авэла, мэ тут акхарава.
26 Hoping also withal, that money should be given him by Paul; for which cause also oftentimes sending for him, he spoke with him.
Лэстэ кади ж сля надия, со Павло дэла лэсти ловэ. Колэсти бут вов молы прыпхэнэлас тэ анэ Павло тай дэдумэлас лэґа.
27 But when two years were ended, Felix had for successor Portius Festus. And Felix being willing to shew the Jews a pleasure, left Paul bound.
Проджиля дуй бэрша, тай пэ Феликсохкоро тхан ачиля Порции Фесто. Нэ Феликсо ачявда Павло дэ барунэ, соб тэ терэ мишто иудеенди.
