Acts 23
1 And Paul looking upon the council, said: Men, brethren, I have conversed with all good conscience before God until this present day.
Павло мишто вдикхляпэ пэ Синедрионо и пхэндя: — Пхралалэ, жыкай адесутно дес мэ жувавас жужаса пативаса англав Дэл.
2 And the high priest Ananias commanded them that stood by him to strike him on the mouth.
Катэ о баро рашай Анания припхэндя колэнди, ко тэрдёлас пашэ лэ Павлоса, тэ арэсэл лэс пай ушта.
3 Then Paul said to him: God shall strike thee, thou whited wall. For sittest thou to judge me according to the law, and contrary to the law commandest me to be struck?
Тунчи Павло пхэндя: — О Дэл арэсэла тут, дуемуенго мануш! Ту бэшэс катэ, соб тэ сындосарэс ман пав Законо ай ежэно отжас лэ Законостар, и припхэнэс тэ марэн ман!
4 And they that stood by said: Dost thou revile the high priest of God?
Кола, савэ тэрдёнас пашав Павло, пхэндэ лэсти: — Ту со, акушэс лэ барэ рашаес лэ Дэвлэс?
5 And Paul said: I knew not, brethren, that he is the high priest. For it is written: Thou shalt not speak evil of the prince of thy people.
Ай Павло пхэндя: — Пхралалэ, мэ на жанглем, со вов баро рашай. О Пистросаримос пхэнэл: «На пхэн вырито палав пхурэдэр тирэ народостар».
6 And Paul knowing that the one part were Sadducees, and the other Pharisees, cried out in the council: Men, brethren, I am a Pharisee, the son of Pharisees: concerning the hope and resurrection of the dead I am called in question.
Павло жанэлас, со андо Синедрионо екх сас садукеёря, ай авэр — фарисеёря. Колэсти вов зоралэ гласоса пхэндя: — Пхрала, мэ фарисеё, шаво фарисеёстиро! Ай ман сындосарэн палай надия, со мулэ жундёна.
7 And when he had so said, there arose a dissension between the Pharisees and the Sadducees; and the multitude was divided.
Кала вов када пхэндя, фарисеёря тай садукеёря ашыле тэ споринпэ, и стидимос розжыляпэ андэ дума.
8 For the Sadducees say that there is no resurrection, neither angel, nor spirit: but the Pharisees confess both.
Колэсти со садукеёря пхэнэн, со и мулэ на жундён и нинай ни ангелонэн, ни духонэн. Ай фарисеёря патян, со исин и кода и авэр.
9 And there arose a great cry. And some of the Pharisees rising up, strove, saying: We find no evil in this man. What if a spirit hath spoken to him, or an angel?
Вазгляпэ баро цыпимос, коисавэ сытяримаря Законостирэ андай фарисеёря холяса пхэндэ: — Амэ на дикхас андэ кадва мануш нисо вырито. Со, кала лэсти пхэнэлас духо чи ангело?
10 And when there arose a great dissension, the tribune fearing lest Paul should be pulled in pieces by them, commanded the soldiers to go down, and to take him by force from among them, and to bring him into the castle.
Онэ линэ тэ споринпэ кадя, со пхурэдэр мия халавдэн дарайля, соб лэ Павлос тэ на росшынэн пэ котора, и припхэндя халавдэнди зораса тэ выхутилэн лэс лэндар и тэ уандярэн андэ халавдэнго чер.
11 And the night following the Lord standing by him, said: Be constant; for as thou hast testified of me in Jerusalem, so must thou bear witness also at Rome.
Пэ авэр рят кав Павло авиля о Рай и пхэндя: — Ав састэса! Сар ту допхэнэсас пала Мандэ андо Иерусалимо, кадя ж ту трэбуй тэ допхэнэс и андо Римо.
12 And when day was come, some of the Jews gathered together, and bound themselves under a curse, saying, that they would neither eat, nor drink, till they killed Paul.
Ай дэнзор коисавэ иудеёря стидэпэ и солахадэ нисо тэ на хан и тэ на пэн жыкай, кала умарэна лэ Павлос.
13 And they were more than forty men that had made this conspiracy.
Кадя допхэндэпэ тэ терэн варикай саранда манушэн.
14 Who came to the chief priests and the ancients, and said: We have bound ourselves under a great curse that we will eat nothing till we have slain Paul.
Онэ жыле кай барэ рашая и пхурэдэра тай пхэндэ: — Амэ солахадям нисо тэ на лас андо муй, жыкай на умараса лэ Павлос.
15 Now therefore do you with the council signify to the tribune, that he bring him forth to you, as if you meant to know something more certain touching him. And we, before he come near, are ready to kill him.
Ай икхатар тумэ и Синедрионо мангэн пхурэдэрэс мия халавдэн тэ анэн лэс тумэндэ важ кода, соб майпашэ тэ роздикхэн лэско рындо. Ай амэ аваса гытомэ и умараса лэс инке жыкай, кала вов дожала кардэ.
16 Which when Paul’s sister’s son had heard, of their lying in wait, he came and entered into the castle and told Paul.
Палай кадай чёрэхани дума ужангля лэ Павлоско пхэятиро шаво. Вов жыля андо халавдэнго чер и роспхэндя када лэ Павлости.
17 And Paul, calling to him one of the centurions, said: Bring this young man to the tribune, for he hath some thing to tell him.
Тунчи Павло подакхардя екхэс андай шэлэнго и пхэндя лэсти: — Одандярэн акалэс шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн, лэстэ исин варисо тэ пхэнэл.
18 And he taking him, brought him to the tribune, and said: Paul, the prisoner, desired me to bring this young man unto thee, who hath some thing to say to thee.
Пхурэдэр шэлэн халавдэн одандярдя лэ шаворэс кав пхурэдэр мия халавдэн и пхэндя: — Павло, саво бэшэл затердо, акхардя ман и мангля тэ анав калэс шаворэс тутэ. Лэстэ исин варисо тэ пхэнэл тути.
19 And the tribune taking him by the hand, went aside with him privately, and asked him: What is it that thou hast to tell me?
Пхурэдэр мия халавдэн ля лэ шаворэс палав васт, одандярдя андэ риг тай пушля: — Со ту манди камэс тэ роспхэнэс?
20 And he said: The Jews have agreed to desire thee, that thou wouldst bring forth Paul tomorrow into the council, as if they meant to inquire some thing more certain touching him.
Шаворо пхэндя: — Иудеёря допхэндэпэ тэ мангэн тут, соб ту тэ анэс тэся лэ Павлос по Синедрионо, сар бы важ кода, соб майфэдэр вся тэ ужанэн.
21 But do not thou give credit to them; for there lie in wait for him more than forty men of them, who have bound themselves by oath neither to eat, nor to drink, till they have killed him: and they are now ready, looking for a promise from thee.
Нэ ту калэсти на патя, колэсти со лэс поджутярэн майбут, сар саранда манушэн. Онэ солахадэ тэ на хан и тэ на пэн, жыкай на умарэна лэс. И онэ тэрдён гытосардэ и ажутярэн, со ту стерэса кадя, сар онэ мангле.
22 The tribune therefore dismissed the young man, charging him that he should tell no man, that he had made known these things unto him.
Тунчи пхурэдэр мия халавдэн отмукля шаворэс тай пхэндя лэсти: — Никасти на роспхэн пала кода, со ту манди пхэндян.
23 Then having called two centurions, he said to them: Make ready two hundred soldiers to go as far as Caesarea, and seventy horsemen, and two hundred spearmen for the third hour of the night:
Тунчи пхурэдэр мия халавдэн выакхардя дуй пхурэдэрэн шэлэн халавдэн и припхэндя: — Гытосарэн дуйшэл халавдэн, эхтадэш, савэ бэшэн пэ граста, и дуйшэл, савэ андярэн копьюря, кай тэ жас андэ Кесария андэ иня чясоря ратятерэ.
24 And provide beasts, that they may set Paul on, and bring him safe to Felix the governor.
Гытосарэн лэ Павлости грастэс, кай бибидако тэ доладэл вов кав баро рай Фэликсо.
25 (For he feared lest perhaps the Jews might take him away by force and kill him, and he should afterwards be slandered, as if he was to take money.) And he wrote a letter after this manner:
И вов пистросардя кацаво лил:
26 Claudius Lysias to the most excellent governor, Felix, greeting.
«Клавдиёстар Лисиёстар, Пативалэсти барэ раести Фэликсости: Тэ авэс бахтало!
27 This man being taken by the Jews, and ready to be killed by them, I rescued coming in with an army, understanding that he is a Roman:
Иудеёря схутилдэ калэс манушэс и стидэнаспэ тэ умарэн лэс. Нэ мэ ужанглем, со вов римоско мануш, авилем халавдэнца и фэрисардэм лэс.
28 And meaning to know the cause which they objected unto him, I brought him forth into their council.
Мэ камлем тэ ужанав, андэр со онэ лэс ужылисарэн, тай андэм лэс андэ лэнго Синедрионо.
29 Whom I found to be accused concerning questions of their law; but having nothing laid to his charge worthy of death or of bands.
Мэ аракхлем, со онэ ужылисарэн лэс пала лэнго Законо, нэ пэ лэстэ нинай нисаво ужылимос, пала сави трэбуй тэ умарэн чи тэ запхандавэн андэ лэпунзэ.
30 And when I was told of ambushes that they had prepared for him, I sent him to thee, signifying also to his accusers to plead before thee. Farewell.
Нэ кала манди пхэндэ, со лэс камэн тэ умарэн, тай мэ сыго одандярдэм лэс тутэ и припхэндэм колэнди, ко ужылисарэл лэс, тэ допхэнэн пэстирэ лава англав тутэ».
31 Then the soldiers, according as it was commanded them, taking Paul, brought him by night to Antipatris.
Тунчи халавдэ тердэ кода, со лэнди припхэндэ, линэ Павлос тай рятяса андярдэ андэ Антипатрисо.
32 And the next day, leaving the horsemen to go with him, they returned to the castle.
Ай пэ авэр дес халавдэ пэ граста андярдэ лэс майдур, а авэр халавдэ рисайле андо халавдэнго чер.
33 Who, when they were come to Caesarea, and had delivered the letter to the governor, did also present Paul before him.
Кала кола, савэ ладэнас пэ граста, авиле андэ Кесария, отдинэ о лил барэ раести тай пэрэдинэ лэсти Павлос.
34 And when he had read it, and had asked of what province he was, and understood that he was of Cilicia;
Баро рай пробиндя лил тай пушля Павлостар, андай сави вов пхув. Кала вов ужангля, со Павло андай Киликия,
35 I will hear thee, said he, when thy accusers come. And he commanded him to be kept in Herod’s judgment hall.
пхэндя: — Мэ выашунава тут кала авэна кола, ко ужылисарэл тут, — и припхэндя соб лэ Павлос тэ запхандавэн андо баро чер Иродоско.
