Acts 21
1 And when it came to pass that, being parted from them, we set sail, we came with a straight course to Coos, and the day following to Rhodes, and from thence to Patara.
Кала амэ розачилепэ лэнца, тунчи выджиле дэ море. И лагле ворта пэ острово Косо. Пэ авэр диво амэ авиле дэ Родосо тай котарь лагле дэ Потара.
2 And when we had found a ship sailing over to Phenice, we went aboard, and set forth.
Котэ амэ аракхле корабли, саво ладэлас дэ Финикия, бэшле пэ лэстэ и лагле дурэдэр.
3 And when we had discovered Cyprus, leaving it on the left hand, we sailed into Syria, and came to Tyre: for there the ship was to unlade her burden.
Амэ облагле Кипро, ачявдэ лэ зэрвонэ ригатар тай лагле дэ Сирия. Амэ прыачиле берегостэ дэ Тиро, колэсти со котэ амарэ кораблести трэбуни сля тэ ачявэ савэсь бужэ.
4 And finding disciples, we tarried there seven days: who said to Paul through the Spirit, that he should not go up to Jerusalem.
Дэ Тиро амэ аракхле сиклярнэн и просле котэ эфта дивэ. Вонэ дэдумане Павлости Фаностар, соб вов тэ на джял дэ Ерусалимо.
5 And the days being expired, departing we went forward, they all bringing us on our way, with their wives and children, till we were out of the city: and we kneeled down on the shore, and we prayed.
Нэ кала авиля вряма, амэ лагле дурэдэр. Всавэрэ сиклярнэ, лэнгэрэ ромня тай чяворэ вылиджялдэ амэн форостар. Тай пэ берего амэ чутэ чянга и манглепэ.
6 And when we had bid one another farewell, we took ship; and they returned home.
Тунчи амэ розджилепэ лэнца тай бэшле пэ корабли, а вонэ рисиле цэрэ.
7 But we having finished the voyage by sea, from Tyre came down to Ptolemais: and saluting the brethren, we abode one day with them.
Амэ дурэдэр лагле пав пане тай Тиростар авиле дэ Птолемаида. Котэ амэ наисардэпэ пхралэнца и просле лэнца екх диво.
8 And the next day departing, we came to Caesarea. And entering into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven, we abode with him.
Пэ авэр диво амэ упалэ лагле дэ дром, авиле дэ Кесария тай заджиле дэ цэр Филиппостэ. Вов пхэнэлас Бахтало Лав и сля екхэґа эфта манушэндар.
9 And he had four daughters, virgins, who did prophesy.
Лэстэ сля штар чея. Вонэ сле напаларом тай сле англунарьки.
10 And as we tarried there for some days, there came from Judea a certain prophet, named Agabus.
Амэ просле котэ бут дивэ. Тунчи Иудеятар авиля англунари пав лавэ Агаво.
11 Who, when he was come to us, took Paul’s girdle: and binding his own feet and hands, he said: Thus saith the Holy Ghost: The man whose girdle this is, the Jews shall bind in this manner in Jerusalem, and shall deliver him into the hands of the Gentiles.
Вов поджиля амэндэ, лиля Павлохкоро кущик, пхангля пэсти васта и пурэ, тай пхэнда: — Свэнто Фано пхэнэл: «Кади иудея дэ Ерусалимо спхандэна и отдэна дэ вастэн наиудеенди кодэлэ, кахкоро исин кадэва кущик».
12 Which when we had heard, both we and they that were of that place, desired him that he would not go up to Jerusalem.
Кала амэ ушундэ када, тунчи и амэ, и катутнэ мануша ачиле тэ мангэ Павло тэ на джял дэ Ерусалимо.
13 Then Paul answered, and said: What do you mean weeping and afflicting my heart? For I am ready not only to be bound, but to die also in Jerusalem, for the name of the Lord Jesus.
Нэ Павло пхэнда пэ кода: — Пэ со тумэ ровэн и розчинэн муро їло? Мэ лошало на кацик тэ авав спхангло, нэ и тэ мэрав дэ Ерусалимо пала Лав Рае Исусохкоро.
14 And when we could not persuade him, we ceased, saying: The will of the Lord be done.
Кала амэ полиле, со нисо лэсти на допхэнаґа, заачиле мулком тай пхэндэ: — Мэк стерэлапэ воля Раехкири.
15 And after those days, being prepared, we went up to Jerusalem.
Тунчи амэ стидэнепэ тай лагле дэ Ерусалимо.
16 And there went also with us some of the disciples from Caesarea, bringing with them one Mnason a Cyprian, an old disciple, with whom we should lodge.
Амэнца джиле койсавэ сиклярнэ Кесариятар. Вонэ андэ амэн дэ цэр, тев джювда кипреянино Мнасоно, саво думут сля сиклярнэґа. Лэстэ амэ и ачилепэ.
17 And when we were come to Jerusalem, the brethren received us gladly.
Кала амэ авиле дэ Ерусалимо, пхрала прылиле амэн лошаґа.
18 And the day following, Paul went in with us unto James; and all the ancients were assembled.
Пэ авэр диво Павло їтханэ амэнца джиля Иаковостэ. Котэ сле всавэрэ пхурэдэра.
19 Whom when he had saluted, he related particularly what things God had wrought among the Gentiles by his ministry.
Павло наисардапэ лэнца и розпхэнда вса пала кода, со терда Дэвэл машкар наиудеен лэхкэрэ вастэнца.
20 But they hearing it, glorified God, and said to him: Thou seest, brother, how many thousands there are among the Jews that have believed: and they are all zealous for the law.
Вонэ шундэ лэ тай лашардэ Дэвлэ. Тунчи пхэндэ Павлости: — Пхрал, ту дыкхэх скацик пхангля иудеен патине? Тай всавэрэ вонэ фартэ прырицарэнпэ Упхэнимастэ.
21 Now they have heard of thee that thou teachest those Jews, who are among the Gentiles, to depart from Moses: saying, that they ought not to circumcise their children, nor walk according to the custom.
И пала тут вонэ шундэ, со ту сиклярэх иудеен, савэ машкар наиудеендэ джювэн, тэ отджян Моисеехкэрэ Упхэнимастар. И со ту пхэнэх, тэ на обчинэн вонэ пэхкэрэн чяворэн тай тэ на джювэн кади, сар амэндэ прылито.
22 What is it therefore? the multitude must needs come together: for they will hear that thou art come.
Со ж тэ терэ? Вонэ шунэна пала кода, со ту авилян.
23 Do therefore this that we say to thee. We have four men, who have a vow on them.
Колэсти тер кода, со амэ пхэнаґа. Машкар амэн исин штар мануша, савэ дэне солах.
24 Take these, and sanctify thyself with them: and bestow on them, that they may shave their heads: and all will know that the things which they have heard of thee, are false; but that thou thyself also walkest keeping the law.
Лэ кадэлэн, жужарпэ лэнца и потин пала кода, соб лэнди тэ обчинэн бала пэ шэро. Тунчи всавэрэ полэна, со пала тут пхэнэн начячимо и со ту джювэх пав Упхэнима.
25 But as touching the Gentiles that believe, we have written, decreeing that they should only refrain themselves from that which has been offered to idols, and from blood, and from things strangles, and from fornication.
А наиудеенди, савэ патине, амэ искриисардэ кади: лэнди нащи тэ ха кода, со андэ дэ жэртва дэвлорэнди, тай мас затасавдэ хулаимастар, тэ пэ рат и тэ терэ биладжявимо їрестар.
26 Then Paul took the men, and the next day being purified with them, entered into the temple, giving notice of the accomplishment of the days of purification, until an oblation should be offered for every one of them.
Пэ авэр диво Павло лиля пэґа кадэлэн манушэн, соб тэ жужарэпэ лэнца. Тунчи вов заджиля дэ храмо тай пхэнда, дэ сави вряма вонэ пэрэачена тэ жужарэпэ, и кала пала кожнонэ лэндар анэна жэртва.
27 But when the seven days were drawing to an end, those Jews that were of Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the people, and laid hands upon him, crying out:
Кала проджянас эфта дивэ, койсавэ иудея Цыкня Азиятар удыкхле Павло дэ храмо, подваздэне гроза манушэн тай схутилдэ лэ.
28 Men of Israel, help: This is the man that teacheth all men every where against the people, and the law, and this place; and moreover hath brought in Gentiles into the temple, and hath violated this holy place.
Тай типисявэнас: — Израильтянуря! Дэн амэнди зор! Кадэва мануш пав всавири люмля сиклярэл всавэрэн, соб вонэ тэ на прылэн амаро народо, амаро Упхэнимо и амаро храмо. Екхатар вов анда дэ храмо греконэн, соґа маґрисарда кадэва свэнто тхан.
29 (For they had seen Trophimus the Ephesian in the city with him, whom they supposed that Paul had brought into the temple.)
Ды колэ вонэ дыкхле дэ форо Павло тай эфесянино Трофимо и думисардэ, со Павло анда лэ дэ храмо.
30 And the whole city was in an uproar: and the people ran together. And taking Paul, they drew him out of the temple, and immediately the doors were shut.
Тунчи всаворо форо подваздэняпэ и спрастэнепэ мануша. Павло схутилдэ тай выцырдэне храмостар, и храмохкэрэ вудара екхатар затердэ.
31 And as they went about to kill him, it was told the tribune of the band, That all Jerusalem was in confusion.
Вонэ камле тэ умарэ Павло, нэ дума пала кода, со всаворо Ерусалимо подваздэняпэ, доджиля пханглякэрэ пхурэдэрэстэ дэ римско халавдэнгоро стидэмо.
32 Who, forthwith taking with him soldiers and centurions, ran down to them. And when they saw the tribune and the soldiers they left off beating Paul.
Вов лиля халавдэн тай шэлякэрэ пхурэдэрэн и чутапэ манушэндэ. Кала иудея дыкхле пханглякэрэ пхурэдэрэ и халавдэн, вонэ пэрэачиле тэ марэ Павло.
33 Then the tribune coming near, took him, and commanded him to be bound with two chains: and demanded who he was, and what he had done.
Пхурэдэр поджиля, прыпхэнда тэ схутилэ Павло тай тэ спхандэ лэ донца ланчугонэнца. Вов пхучля манушэндэ, ко исин кадэва мануш и со вов терда.
34 And some cried one thing, some another, among the multitude. And when he could not know the certainty for the tumult, he commanded him to be carried into the castle.
Нэ мануша типисявэнас кожно пэхкоро, и пхурэдэр нисо на полэлас. Важ кода прыпхэнда тэ отлиджя Павло дэ халавдэнгоро цэр.
35 And when he was come to the stairs, it fell out that he was carried by the soldiers, because of the violence of the people.
Кала вонэ подлэнаспэ пав лестница, мануша ачиле тэ стасавэ лэн кади, со халавдэ лиджялдэ Павло пэ вастэн.
36 For the multitude of the people followed after, crying: Away with him.
Гроза манушэн джялас пала лэн тай типисявэлас: — Мэк вов мэрэл!
37 And as Paul was about to be brought into the castle, he saith to the tribune: May speak something to thee? Who said: Canst thou speak Greek?
Паша халавдэнгоро цэр Павло пхэнда пханглякэрэ пхурэдэрэсти: — Ту дэґа манди тэ пхэнэ тути лав? — Ту джянэх греческо чиб? — пхучля пхурэдэр.
38 Art not thou that Egyptian who before these days didst raise a tumult, and didst lead forth into the desert four thousand men that were murderers?
Выджял — ту на кодэва египтянино, саво надумут подваздэня манушэн тай улиджялда пала пэ дэ шуки пхув штар пхангля прахарен?
39 But Paul said to him: I am a Jew of Tarsus in Cilicia, a citizen of no mean city. And I beseech thee, suffer me to speak to the people.
Павло пхэнда: — Мэ иудеи Тарсостар, саво дэ Киликия, мануш барэ форостар. Мангав тут, дэ манди тэ дэдумэ манушэндэ.
40 And when he had given him leave, Paul standing on the stairs, beckoned with his hand to the people. And a great silence being made, he spoke unto them in the Hebrew tongue, saying:
Пхурэдэр домукля кода. Тунчи Павло вщиля пэ лестница и сикавда вастэґа, соб вонэ тэ ачен мулком. Кала вонэ пэрэачиле тэ типисявэ, Павло дэдуманя пав еврейско чиб.
