Acts 18
1 After these things, departing from Athens, he came to Corinth.
Тунчи Павло ачявда Афины и лагля дэ Коринфо.
2 And finding a certain Jew, named Aquila, born in Pontus, lately come from Italy, with Priscilla his wife, (because that Claudius had commanded all Jews to depart from Rome, ) he came to them.
Котэ вов дыкхля иудее пав лавэ Акила, саво бэняпэ дэ Понто. Кодэва надумут авиля Италиятар пэхкиря ромняґа, савя акхарэнас Прискилла, колэсти со императоро Клавдии прыпхэнда всавэрэ иудеенди тэ ачявэн Римо. Павло авиля тэ дыкхэпэ лэнца.
3 And because he was of the same trade, he remained with them, and wrought; (now they were tentmakers by trade.)
Вонэ терэнас кодыя ж бути, со и Павло: терэнас катуны. Колэсти Павло ачиляпэ лэндэ тэ терэлас лэнца бути.
4 And he reasoned in the synagogue every sabbath, bringing in the name of the Lord Jesus; and he persuaded the Jews and the Greeks.
Кожно суббота вов дэдумэлас дэ синагога иудеенца тай греконэнца и камля тэ пэрэцырдэ лэн пэ пэхкири риг.
5 And when Silas and Timothy were come from Macedonia, Paul was earnest in preaching, testifying to the Jews, that Jesus is the Christ.
Кала Македониятар авиле Сила тай Тимофеи, тунчи Павло всавири пэхкири вряма отдэня колэсти, соб тэ пхэнэ лав. Тай допхэнэлас иудеенди, со Исусо исин Христосо.
6 But they gainsaying and blaspheming, he shook his garments, and said to them: Your blood be upon your own heads; I am clean: from henceforth I will go unto the Gentiles.
Кала вонэ ачиле тэ пэрэмарэ тай тэ кошэ лэ, вов обмарда прахо пэхкиря їдатар тай пхэнда лэнди: — Тумэ еджинэ дошалэ дэ пэхкэрэ хасявима! Мэ жужо и кана джяв наиудеендэ!
7 And departing thence, he entered into the house of a certain man, named Titus Justus, one that worshipped God, whose house was adjoining to the synagogue.
Павло выджиля котарь тай джиля дэ цэр, саво ачелас пашэ синагога. Котэ джювэлас Титий Иусто, мануш, саво тэлёлас Дэвлэсти.
8 And Crispus, the ruler of the synagogue, believed in the Lord, with all his house; and many of the Corinthians hearing, believed, and were baptized.
Пхурэдэр дэ синагога Криспо и всавэрэ лэхкэрэ цэрунэ патине Раести. Тай бут коринфянуря, савэ шунэнас Павло, патине и сле болдэ.
9 And the Lord said to Paul in the nights, by a vision: Do not fear, but speak; and hold not thy peace,
Екхвар рятяґа Рай пхэнда Павлости дэ дыкхлима: — На дара! Дэдумэ тай на пэрэач!
10 Because I am with thee: and no man shall set upon thee, to hurt thee; for I have much people in this city.
Мэ туґа, тай нико на терэла тут бибахт. Дэ кадэва форо исин бут Мурэн манушэн.
11 And he stayed there a year and six months, teaching among them the word of God.
Павло сля котэ бэрш епашэґа тай сиклярда лэн Дэвлэхкэрэ Лавэсти.
12 But when Gallio was proconsul of Achaia, the Jews with one accord rose up against Paul, and brought him to the judgment seat,
Дэ кодыя вряма, кала Галлионо сля проконсуло дэ Ахаия, иудея стидэнепэ, схутилдэ Павло тай андэ лэ пэ сындо.
13 Saying: This man persuadeth men to worship God contrary to the law.
Вонэ ачиле тэ дошарэ лэ: — Кадэва мануш сиклярэл тэ полэ Дэвлэ на кади, сар сиклярэл амаро Упхэнимо.
14 And when Paul was beginning to open his mouth, Gallio said to the Jews: If it were some matter of injustice, or an heinous deed, O Jews, I should with reason bear with you.
Павло инте нисо на пхэнда, кала Галлионо ачиля тэ дэдумэ кодэлэнди, ко дошарэнас лэ: — Иудея, тэ авэл бы када начячимо чи мижо рындо, мэ бы шунавас тумэн.
15 But if they be questions of word and names, and of your law, look you to it: I will not be judge of such things.
Нэ сар тумэ ханпэ пала сиклярима, лава тай тумаро Упхэнимо, тунчи розлэнпэ еджинэ. Мэ на камав тэ авэ сундисареґа дэ кодэлэ.
16 And he drove them from the judgment seat.
Тай вов вытрадэня лэн сундисарехкэрэ тханэстар.
17 And all laying hold on Sosthenes, the ruler of the synagogue, beat him before the judgment seat; and Gallio cared for none of those things.
Тунчи всавэрэ схутилдэ пхурэдэрэ дэ синагога, савэ акхарэнас Сосфено, тай помардэ лэ англа сундисарехкоро тхан. Нэ Галлионо пэ када нисо на терда.
18 But Paul, when he had stayed yet many days, taking his leave of the brethren, sailed thence into Syria (and with him Priscilla and Aquila), having shorn his head in Cenchrae: for he had a vow.
Павло просля инте бут дивэн дэ Коринфо. Тунчи вов розачиляпэ пхралэнца тай Прискиллаґа и Акилаґа лагля пав пане дэ Сирия. Англа колэ, сар лэнди тэ ладэ, Павло обчинда бала дэ Кенхреи, колэсти со калась дэня солах Дэвлэсти.
19 And he came to Ephesus, and left them there. But he himself entering into the synagogue, disputed with the Jews.
Вонэ авиле дэ Эфесо. Котэ Павло ачявда Прискилла тай Акилла, а еджино джиля дэ синагога тай дэдумэлас иудеенца.
20 And when they desired him, that he would tarry a longer time, he consented not;
Вонэ мангле, соб вов тэ ачелпэ лэндэ пэ савись вряма, нэ вов отпхэндапэ.
21 But taking his leave, and saying: I will return to you again, God willing, he departed from Ephesus.
— Мэ рисявава, сар авэла пэ када Дэвлэхкири воля, — пхэнда Павло, кала розачеласпэ лэнца, тай лагля пав пане Эфесостар.
22 And going down to Caesarea, he went up to Jerusalem, and saluted the church, and so came down to Antioch.
Вов лагля дэ Кесария, авиля дэ Ерусалимо, дыкхляпэ котэ кхандиряґа тай джиля дэ Антиохия.
23 And after he had spent some time there, he departed, and went through the country of Galatia and Phrygia, in order, confirming all the disciples.
Павло просля котэ савись вряма, тунчи джиля котарь тай проджялас галатиякири пхув и Фригия, а пав дром подрицарэлас сиклярнэн.
24 Now a certain Jew, named Apollo, born at Alexandria, an eloquent man, came to Ephesus, one mighty in the scriptures.
Дэ кодыя вряма дэ Эфесо авиля иудеи, савэ акхарэнас Аполлосо. Вов шукар дэдумэлас, бэняпэ тай бариля дэ Александрия и мишто джянэлас Лила.
25 This man was instructed in the way of the Lord; and being fervent in spirit, spoke, and taught diligently the things that are of Jesus, knowing only the baptism of John.
Вов сля сиклярдо Раехкэрэ Дромэсти тай всавэрэ водеґа розпхэнэлас пала Исусо чячимаґа, нэ еджино джянэлас кацик Иоаннохкоро болдимо.
26 This man therefore began to speak boldly in the synagogue. Whom when Priscilla and Aquila had heard, they took him to them, and expounded to him the way of the Lord more diligently.
Аполлосо ачиля бидаракоро тэ дэдумэ дэ синагога, и кала Прискилла тай Акила ушундэ лэ, вонэ акхардэ лэ пэстэ тай сар исин фэдэр розпхэндэ пала Дэвлэхкоро Дром.
27 And whereas he was desirous to go to Achaia, the brethren exhorting, wrote to the disciples to receive him. Who, when he was come, helped them much who had believed.
Аполлосо камля тэ джя дэ Ахаия, тай пхрала, соб тэ подрицарэ лэ, искриисардэ лил сиклярнэнди, савэ котэ джювдэ. Дэ лил вонэ мангле тэ прылэ Аполлосо. Кала вов авиля пордэ, тунчи дэня бари зор кодэлэнди, ко пав Дэвлэхкоро мищимо ачиля тэ патя.
28 For with much vigour he convinced the Jews openly, shewing by the scriptures, that Jesus is the Christ.
Аполлосо пхабардэс сикавэлас иудеенгоро начячимо тай англэ манушэн допхэнэлас Лилэндар, со Христосо исин Исусо.
