2 Corinthians 6

1 And we helping do exhort you, that you receive not the grace of God in vain.

συνεργουντες δε και παρακαλουμεν μη εις κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμας

2 For he saith: In an accepted time have I heard thee; and in the day of salvation have I helped thee. Behold, now is the acceptable time; behold, now is the day of salvation.

λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριας εβοηθησα σοι ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος ιδου νυν ημερα σωτηριας

3 Giving no offence to any man, that our ministry be not blamed:

μηδεμιαν εν μηδενι διδοντες προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

4 But in all things let us exhibit ourselves as the ministers of God, in much patience, in tribulation, in necessities, in distresses,

αλλ εν παντι συνιστωντες εαυτους ως θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαις εν στενοχωριαις

5 In stripes, in prisons, in seditions, in labours, in watchings, in fastings,

εν πληγαις εν φυλακαις εν ακαταστασιαις εν κοποις εν αγρυπνιαις εν νηστειαις

6 In chastity, in knowledge, in longsuffering, in sweetness, in the Holy Ghost, in charity unfeigned,

εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

7 In the word of truth, in the power of God; by the armour of justice on the right hand and on the left;

εν λογω αληθειας εν δυναμει θεου δια των οπλων της δικαιοσυνης των δεξιων και αριστερων

8 By honour and dishonour, by evil report and good report; as deceivers, and yet true; as unknown, and yet known;

δια δοξης και ατιμιας δια δυσφημιας και ευφημιας ως πλανοι και αληθεις

9 As dying, and behold we live; as chastised, and not killed;

ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ως αποθνησκοντες και ιδου ζωμεν ως παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

10 As sorrowful, yet always rejoicing; as needy, yet enriching many; as having nothing, and possessing all things.

ως λυπουμενοι αει δε χαιροντες ως πτωχοι πολλους δε πλουτιζοντες ως μηδεν εχοντες και παντα κατεχοντες

11 Our mouth is open to you, O ye Corinthians, our heart is enlarged.

το στομα ημων ανεωγεν προς υμας κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

12 You are not straitened in us, but in your own bowels you are straitened.

ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοις σπλαγχνοις υμων

13 But having the same recompense, (I speak as to my children, ) be you also enlarged.

την δε αυτην αντιμισθιαν ως τεκνοις λεγω πλατυνθητε και υμεις

14 Bear not the yoke with unbelievers. For what participation hath justice with injustice? Or what fellowship hath light with darkness?

μη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις τις γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια τις δε κοινωνια φωτι προς σκοτος

15 And what concord hath Christ with Belial? Or what part hath the faithful with the unbeliever?

τις δε συμφωνησις χριστω προς βελιαρ η τις μερις πιστω μετα απιστου

16 And what agreement hath the temple of God with idols? For you are the temple of the living God; as God saith: I will dwell in them, and walk among them; and I will be their God, and they shall be my people.

τις δε συγκαταθεσις ναω θεου μετα ειδωλων υμεις γαρ ναος θεου εστε ζωντος καθως ειπεν ο θεος οτι ενοικησω εν αυτοις και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεος και αυτοι εσονται μοι λαος

17 Wherefore, Go out from among them, and be ye separate, saith the Lord, and touch not the unclean thing:

διο εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριος και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμας

18 And I will receive you; and I will be a Father to you; and you shall be my sons and daughters, saith the Lord Almighty.

και εσομαι υμιν εις πατερα και υμεις εσεσθε μοι εις υιους και θυγατερας λεγει κυριος παντοκρατωρ